Tylna powierzchnia przedniej ściany klatki piersiowej. Omawiany mięsień dobrze widoczny.

Mięsień poprzeczny klatki piersiowej ( łac. musculus transversus thoracis) - płaski, cienki mięsień kształtu trójkątnego, rozciągający się na tylnej powierzchni przedniej ściany klatki piersiowej . Ma charakter mięśnia zanikowego, przez co może przyjmować dość zróżnicowane formy; czasem nie występuje w ogóle.

Mięsień unaczyniony jest przez gałązki t. piersiowej wewnętrznej . Unerwienie pochodzi od przyległych do niego nn. międzyżebrowych.

Kształt i topografia

Rozpoczyna się na dolnej jednej trzeciej tylnej powierzchni mostka , wyrostku mieczykowatym i chrząstkach żebrowych 3-4 ostatnich żeber prawdziwych przy ich końcach mostkowych. Jego włókna rozchodzą się promieniście pasmami kończącymi się na wewnętrznych powierzchniach chrząstek żebrowych od II do VI żebra. W dolnej części przebiegają poziomo jako kontynuacja włókien górnej części m. poprzecznego brzucha , położone wyżej biegną skośnie, gdy tymczasem górne są prawie pionowe.

Razem z mostkiem, chrząstkami żeber i mm. międzyżebrowymi, m. poprzeczny klatki piersiowej zamyka przestrzeń, w której położone są naczynia piersiowe wewnętrzne. Na swojej powierzchni (tak jak m. międzyżebrowe najgłębsze czy podżebrowe ) oddziela pęczki naczyniowo-nerwowe międzyżebrowe od położonej głębiej opłucnej . Sam nie styka się z nią bezpośrednio; oddziela je powięź wewnątrzpiersiowa.

Funkcja

Mięsień z racji małego przekroju fizjologicznego ma niewielkie znaczenie. Generalnie ściąga do dołu chrząstki żebrowe, do których jest przyczepiony; działa więc wydechowo .

Bibliografia

• Susan Standring: Gray's Anatomy. Elsevier, 2005, s. 962. . 
• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. I. Warszawa: PZWL, 1990, ss. 688-689. .