Bitwa pod Lostwithiel miała miejsce 2 września 1644 podczas angielskiej wojny domowej 1642 - 1651 .

Po miażdżącej klęsce w bitwie pod Marston Moor , która kosztowała go całą północną Anglię , król Karol I nie zrezygnował jeszcze z pokonania Parlamentu. Po pokonaniu armii Wallera w bitwie pod Cropredy Bridge , król maszerował na zachód w pościgu za armią hrabiego Essex, który zaatakował oddaną sprawie Rojalistów Kornwalię . Armia Karola I była znacznie slabsza liczebnie, ale król liczył na przewagę zaskoczenia. Dnia 2 września 1644 armia królewska zaatakowala tyły armii Essexa i szybko otoczyła go w Lostwithiel w Kornwalii , 30 mil na zachód od Plymouth , atakując zarówno z północy i ze wschodu jednocześnie. Lostwithiel było ważnym stratgicznym punktem, kluczem do Fowey , w tym okresie głównego portu morskiego.

Większość kawalerii Rojalistów uciekła, razem z Essexem, jednak cała piechota, niemal 6000 żołnierzy, oraz artyleria pod wodzą Skippona została otoczona przez armię króla Anglii Karola I i wobec beznadziejnej sytuacji skapitulowała. Karol I zawrócił i ruszył na Londyn .

Ta klęska wojsk Parlamentu w Kronwalii i ostatnia wielka wiktoria Rojalistów zostały odwrócone przez Thomasa Fairfaxa prowadzącego Armię Nowego Typu (New Model Army) w Tresillian Bridge, w pobliżu Truro 12 marca 1645 .

Zobacz też

• Słynne bitwy