Kryzys kongijski wybuchł w roku 1960 w Pierwszej Republice Konga (obecnie pod nazwą Demokratyczna Republika Konga ). Jego powodem był konflikt zbrojny pomiędzy rebeliantami prowincji Katanga , dowodzonymi przez Moise Tshombe , a władzami tego kraju (prezydentem Konga był wówczas Joseph Kasavubu , natomiast premierem Patrice Lumumba ). Głównym oficerem dowodzącym armią tego państwa został Joseph Desire Mobutu . We wrześniu 1960 roku armia pod jego dowództwem faktyczną przejęła kontrolę nad obszarem kraju.

W odpowiedzi na bratobójcze walki, które ostatecznie w ciągu trzech lat pochłonęły życie około miliona osób, ONZ postanowiła wysłać jeszcze w 1960 roku swoje wojska do Konga. ONZ w końcu opanowała sytuację w regionie zbuntowanej prowincji Katanga przy pomocy Organizacji dla Jedności Afryki (OAU), będącej zaczątkiem późniejszej Unii Afrykańskiej . Moise Tshombe, będący przywódcą przegranych rebeliantów, opuścił tymczasowo terytorium kraju w 1963 roku.