Konstytucją Niemiec jest Ustawa Zasadnicza ( niem. Grundgesetz, skrót GG). Obwieszczona dnia 23 maja 1949 przez Radę Parlamentarną (Parlamentarischer Rat) weszła w życie dnia 24 maja 1949 .

Ustawa Zasadnicza stwierdza, jakie prawa ma każdy obywatel (prawa zasadnicze, niem. Deutschengrundrechte) oraz każdy człowiek ( prawa człowieka ) wobec przestawicieli władzy państwowej (Staatsgewalt).
Ustawa Zasadnicza określa również organizację państwa i wyznacza podstawowe zadania państwa oraz jego sposoby działania.

Ustawa Zasadnicza składa się z artykułów, które były zmieniane, jednak fundamentalne zasady struktury państwa (Staatsstruktur) nie podlegają żadnym zmianom (art. 1, 20 i 79 ustęp 3). Nie oznacza to, że parlament ( Bundestag i Bundesrat ), jako władza ustawodawcza, uprawniona do zmiany konstytucji, nie może wkraczać w całość praw zasadniczych (Grundrechte) każdorazowo większością 2/3 głosów.

Przestrzeganie i wykładnia Ustawy Zasadniczej jest nadzorowane przez Trybunał Konstytucyjny (Bundesverfassungsgericht).

Ażeby podkreślić prowizoryczny charakter tej konstytucji wobec podziału Niemiec po II wojnie światowej , przyjęto określenie Ustawa Zasadnicza, uwarunkowując ostateczną konstytucję ponownym zjednoczeniem (niem. Wiedervereinigung). Pierwotnie tekst konstytucji składał się z preambuły i 146 artykułów. W wyniku wielokrotnych nowelizacji dodano 39 nowych artykułów.

Linki zewnętrzne

• Kompletny tekst Ustawy Zasadniczej
  • tekst źródłowy na serwerze rządu RFN
    http://www.bundesregierung.de/Gesetze/-,4222/Grundgesetz.htm
  • tekst źródłowy po polsku na serwerze Deutsch-Polnische Juristen-Vereinigung RFN
    http://www.de-iure-pl.org
  • wersja z wszelkimi zmianami na serwerze uniwersyteckim
    http://user.cs.tu-berlin.de/~gozer/verf/ggbrd1949/