Jerzy Matusiński (ur. w 1890 , zm. po 8 października 1939 ) – polski konsul w Kijowie (1937–1939), porwany przez NKWD w Kijowie po radzieckiej agresji na Polskę .

Biografia

W służbie zagranicznej od maja 1926. Był zastępcą naczelnika Wydziału Ogólno-Konsularnego. W latach 1933-1935 był konsulem generalnym w Pittsburghu (1933-1935), w 1935 roku w Nowym Jorku , w latach 1935–1937 w Lille i od 1937 roku w Kijowie ^[1].

30 września 1939 o 23 w nocy, na kilka dni przed planowanym wyjazdem ewakuacyjnym do Moskwy został wezwany do pilnego stawienia się do przedstawicielstwa Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR. Wyjechał koło 2 w nocy, ze względu na późna porę wziął ze sobą dwóch szoferów. Nigdy już do konsulatu nie wrócił. Powiadomiony o tym fakcie ambasador włoski Augusto Rosso – zastępca dziekana korpusu dyplomatycznego interweniował po kilku dniach w tej sprawie u ludowego komisarza spraw zagranicznych Wiaczesława Mołotowa , który udał zdziwionego i odparł, że widocznie konsul uciekł do któregoś z krajów sąsiednich. Po ponownym nawiązaniu stosunków dyplomatycznych polscy dyplomaci wielokrotnie interweniowali w powyższej sprawie, ale uzyskiwali odpowiedź, że konsul Matusiński nie znajduje się w sowieckich rękach.

Tymczasem jeden z kierowców konsula, Andrzej Orszyński, odnalazł się w szeregach Armii Polskiej w ZSRR . Zeznał protokolarnie, że wszyscy trzej zostali wtedy aresztowani przez NKWD przed siedzibą Narkomindiełu i odstawieni do kijowskiego więzienia, skąd 8 października tego samego roku przewieziono ich koleją (każdego w osobnym przedziale) do Moskwy. Orszyński twierdzi, że widział Matusińskiego wsiadającego do pociągu, co zadaje kłam twierdzeniom Mołotowa.

Przypisy

Bibliografia