Zamek Himeji (
jap.
姫路城, Himeji-jō) –
japoński
zamek
, znajdujący się w mieście
Himeji
,
prefektura Hyōgo
. Jedna z najstarszych istniejących do dziś
budowli
średniowiecznej
Japonii
. Został wpisany na
listę światowego dziedzictwa UNESCO
. Razem z zamkami:
Matsumoto
i Kumamoto tworzy grupę
japońskich
"trzech sławnych zamków" i jest jednym z najczęściej odwiedzanych zamków w
Japonii
. Znany jest też jako Hakuro-jō lub Shirasagi-jō (Zamek Białej Czapli) ze względu na białe zewnętrzne wykończenie.
Historia
Zamek został zbudowany w epoce
Muromachi
i nosił pierwotnie nazwę Himeyama. W
1331
r. Akamatsu Sadanori zaplanował zamek u podnóża góry Himeji, gdzie z kolei Akamatsu Norimura zaplanował świątynię Shomyo-ji. Kiedy Akamatsu przegrali podczas wojny Kakitsu, plany budowy na krótko przejęli członkowie klanu Yamana. Wkrótce jednak po wojnie Ōnin klan Akamatsu znów przejął plany.
W
1580
r.
Toyotomi Hideyoshi
przejął kontrolę nad zniszczonym zamkiem i na jego polecenie Kuroda Yoshitaka wzniósł trójkondygnacyjną wieżę zamku. Po bitwie pod
Sekigaharą
w 1601 r.
Ieyasu Tokugawa
osadził na zamku Ikedę Terumasę, który w ciągu dziewięciu lat rozbudował zamek prawie do obecnego wyglądu. Tylko jedna ważniejsza dobudowa pochodzi z
1618
r., jest nią Zachodni Krąg. Do czasu "restauracji Meiji" zamek był we władaniu potomków Sakai'a Tadasumi'ego i ostatnim bastionem feudalizmu japońskiego. W
1868
armia Okayamy pod dowództwem potomków Ikedy Terumasy usunęłą okupantów z zamku. W
1871
r., po upadku systemu feudalnego w Japonii, zamek Himeji został przejęty przez rząd japoński.
W
1945
r., w końcu
II wojny światowej
, zamek dwukrotnie był bombardowany. Remont rozpoczął się w
1956
i zakończył w
1964
roku.
W
1993
roku zamek został wpisany na
listę światowego dziedzictwa UNESCO
.
4 IV
2006
zamek otrzymał numer 59 spośród 100 japońskich zamków.
Architektura
Himeji jest świetnym przykładem typowego japońskiego zamku, zawierającego wiele obronnych i architektonicznych elementów kojarzonych z japońskimi zamkami. Wysokie
fundamenty
, białe
ściany
i rozmieszczenie budynków wewnątrz kompleksu są typowymi elementami każdego japońskiego zamku.
Jednym z najważniejszych elementów obronnych zamku (i prawdopodobnie najsłynniejszym) jest skomplikowany
labirynt
ścieżek wiodących do głównej
warowni
.
Bramy
, wewnętrzne i zewnętrzne
mury
zamkowego kompleksu są tak zorganizowane, aby atakujący był zmuszony poruszać się wokół zamku, napotykając po drodze wiele ślepych zaułków. Pozwalało to obserwować i ostrzeliwać intruzów z wnętrza warowni strzałami, muszkietami, kamieniami i gorącym piaskiem. Himeji jednak nigdy nie był zdobywany, więc system nie został sprawdzony. Labirynt jest tak skomplikowany, że do dziś nikt nigdy nie wykonał jego mapy.
Panorama okolic zamku z miastem Himeji w tle
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Henri Stierlin Zabytki architektury obronnej, Wydawnictwo G+J RBA Sp. z o.o. & Co. Spółka Komandytowa, 2005,
nr rej. 661/1993 r.
