Edward Okuń (ur. 1872 w Wólce Zerzeńskiej koło Warszawy , zm. w 1945 w Skierniewicach ), polski malarz i ilustrator tworzący w stylu secesji .

Urodził się w rodzinie szlacheckiej herbu Belina. Jako dziecko osierocony przez ojca i matkę, wychowywał się u dziadków ze strony matki. Odziedziczywszy duży majątek wcześnie zaczął pobierać lekcje rysunku u znakomitych malarzy. W 1890 - 1891 studiował w Warszawie w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona , w latach 1891- 1893 pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego i Jana Matejko w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie . Naukę kontynuował w Monachium i Paryżu . W 1897 pojechał studiować w szkole Hollósy'ego , przebywał też na Węgrzech , gdzie Hollósy założył kolonię artystyczną. Od 1898 przez 20 lat mieszkał w Rzymie , podróżował też do Sorrento , Amalfi, Capri , zwiedzał Wenecję , Padwę , Rawennę , Florencję i Sienę . Uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie oraz był współzałożycielem loży wolnomularskiej "Polonia". Do Polski powrócił w 1921 i osiadł w Warszawie. Od 1925 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona w Warszawie, w latach 1933-1934 – jej dyrektorem. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Wraz z przyjaciółmi założył lożę masońską "Kopernik" . Był wiceprezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych . podczas dorocznego otwarcia Salonu Zachęty był świadkiem zamachu malarza Eligiusza Niewiadomskiego na prezydenta Gabriela Narutowicza i wraz z jednym z adiutantów prezydenta pochwycił Niewiadomskiego^[1]. Podczas II wojny światowej przebywał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim przeniósł się do Skierniewic , gdzie zginął w styczniu 1945 roku od przypadkowej kuli na ulicy.^[2]

Malował pejzaże i portrety, projektował okładki, winiety, inicjały i ilustrował czasopisma, m.in. Chimerę i niemieckie "Jugend".

W jego malarstwie często powtarzał się motyw kobiety z długimi, falistymi włosami miedzianej barwy w renesansowych sukniach w wiosennym krajobrazie, do których pozowała mu żona. Wykonał polichromię frontowej ściany własnej kamienicy przy Rynku Starego Miasta.

Bibliografia

• M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.

Linki zewnętrzne

• Wirtualne muzeum secesji
• hasło w portalu culture.pl
• Twórczość Edwarda Okuna

Źródła

1. ↑ Marek Ruszczyc: Strzały w 'Zachęcie' (Gabriel Narutowicz). Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1987, s. 165. . 
2. ↑ Małgorzata Biernacka: Literatura. Symbol. Natura. Twórczość Edwarda Okunia wobec Młodej Polski i symbolizmu europejskiego. Warszawa: Wydawnictwo IS PAN, 2004. .