Emilia Romagna, obraz namalował Frans Koppelaar.

Apeniny Północne ( wł. Appennino Settentrionale) – część młodych gór fałdowych – Apeninów . Rozciągają się od Zatoki Genueńskiej i Alp Nadmorskich do rzeki Arno . Dzielą się one na 3 części: Apeniny Liguryjskie, Apeniny Toskańskie i Apeniny Umbryjskie.

Apenin Liguryjski

Pasmo to ciągnie się od Alp Nadmorskich do przełęczy La Cisa , nad doliną Magra, w pobliżu La Spezii . Góry te ciągną się równolegle do wybrzeża Zatoki Genueńskiej. Na północ i północny wschód rozciągają się równiny Piemontu i Lombardii , które przecina rzeka Pad oraz jej dopływy, między innymi Scrivia , Trebbia i Taro , które mają źródła w Apeninach Liguryjskich. Południowa część tego pasma wznosi się dość stromo ponad morze, nie zostawiając praktycznie żadnego nabrzeża.

Najwyższy szczyt – Monte Maggiorasca osiąga wysokość 1799 m n.p.m. Pasmo jest przecięte kilkoma liniami kolejowymi, między innymi z Savony do Turynu , z Genui do Ovady i Acquit, z Genui do Novi Ligure i dalej do Turynu i Mediolanu . Większość tych linii przechodzi przez pasmo tunelami, najdłuższy z tych tuneli ma ok. 8km długości.

Apenin Toskański

Apenin Toskański zajmuje tereny od przełęczy La Cisa do źródeł Tybru . Główny łańcuch biegnie dalej w kierunku południowo-wschodnim. Z północnych zboczy spływa wiele rzek i strumieni, które zasilają Pad; najważniejsze z nich to: Secchia i Panaro. Rzeki położone dalej na wschód są dopływami rzeki Reno .

Inne mniejsze rzeki, np. Ronco i Montone, przepływające w pobliżu Rawenny , też są dopływami Padu; Savio i Rubikon wydają się byc jednymi płynącymi bezpośrednio z Apeninu Toskańskiego do Adriatyku . Od południowego zachodu rzeki zasilają Morze Śródziemne . Ta część Apeninów przecięta jest przez 3 linie kolejowe: z Lunigiany do Parmy , z Pistoi do Bolonii i z Prato do Bolonii . Biegnie tu też parę autostrad. Droga z Florencji do Bolonii przez przełęcz Futa pochodzi jeszcze z czasów rzymskich. Najwyższe szczyty w tej części Apeninów to Monte Cimone (2156 m) i Monte Cusna (2121 m). Na południowy zachód biegnie mniejsze pasmo tzw. Alpy Apuańskie , z najwyższym szczytem Monte Pisanino , który osiąga 1946 m n.p.m. Tam znajdują się sławne złoża marmuru z Carrary . Większość Toskanii pokryta jest wzniesieniami, które jednak nie są częścią Apeninów.

Apenin Umbryjski

To pasmo rozciąga się od Tybru do przełęczy Scheggia w pobliżu Cagli (gdzie pasmo przecina starożytna droga Via Flaminia ) i do rzeki Arno . Najwyższym szczytem jest Monte Catria (1701 m n.p.m.). Główną rzeką w okolicy jest Tyber, inne ważniejsze to Foglia (Pisaurus), Metauro i Esino (Aesis). Ta ostatnia była granicą Italii w III i II wieku przed naszą erą. Rzeki te zasilają Adriatyk . Jeden ze szczytów, Monte Conero, na południe od Ancony , był wyspą w Pliocenie . Czasami kwalifikowany jest jako część Apeninów Środkowych .

Bibliografia