Nagrobek Couperina (fr. Le Tombeau de Couperin) – to
suita
fortepianowa
Maurycego Ravela
skomponowana w
1917
roku.
Utwór został napisany w hołdzie twórczości wielkiego
klawesynisty
, na fali modnego wówczas nawrotu do francuskiej muzyki
XVIII
wieku. Będąc mistrzem
pastiszu
muzycznego, Ravel nie podrobił jednakże stylu
Couperina
, kompozycja nawiązuje do Couperina formą
suity
oraz francuskim charakterem melodii.
Nagrobek Couperina składa się z sześciu części: Prélude, Fugue, Forlane, Rigaudon, Menuet, Toccata. Każda z nich zadedykowana jest jednemu z poległych podczas I wojny światowej przyjaciół Ravela. Dlatego nastrój
miniatur
, przeplatanych wprawdzie pogodnymi akcentami, ogólnie ma nostalgiczny wydźwięk.
W
1919
roku Ravel, mistrz
instrumentacji
, dokonał
transkrypcji
dzieła na orkiestrę (oprócz Fugi i Toccaty).