|
Franciszek Placidi
Franciszek PlacidiFranciszek Placidi,
wł.
Francesco Placidi (ur. między
1710
a
1715
, zm. w
1782
w
Kozienicach
)[1] –
włoski
architekt i rzeźbiarz, z pochodzenia
rzymianin
, jeden z największych twórców późnego
baroku
, tzw.
eklektyzmu
. W latach 1738–1740 przebywał w
Dreźnie
, gdzie kierował budową
Hofkirche
. W 1742 przybył do Polski, gdzie otrzymał posadę architekta królewskiego. W 1750 otrzymał tytuł
szlachecki
. Zmarł w 1782, który to rok uznawany jest za koniec epoki baroku w Polsce. TwórczośćPonadto jest autorem licznych pomniejszych dzieł architektury świeckiej oraz małej architektury, takich jak liczne ołtarze w
katedrze wawelskiej
oraz w
kościele Mariackim
, nagrobki
Michała Korybuta Wiśniowieckiego
i
Jana III Sobieskiego
, ołtarze główne w kościele zakonu benedyktynów w
Tyńcu
i katedrze we
Fromborku
i wiele innych. Przypisy
Inne hasła zawierające informacje o "Franciszek Placidi":
XVI wiek
...
1972
...
Grzyby
...
Elegia
...
1749
...
1884
...
Franciszek Clet
...
Stanisław Konarski
...
1986
...
Pałac Ministra Skarbu w Warszawie
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Franciszek Placidi":
132 Okres napoleoński (plansza 4)
...
129 Kultura oświecenia w Polsce (plansza 8)
...
112 Kultura renesansu w Polsce (plansza 11)
...
|
|
|
|