Nagrobek Henryka Kona i jego żony, Róży z Wolanowskich (1883-1932), na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie.
Henryk Kon (po II wojnie światowej używał nazwiska Henryk Sawicki; ur.
12 listopada
1868
w
Warszawie
, zm.
15 listopada
1949
w Warszawie) –
polski
adwokat
żydowskiego
pochodzenia.
Biografia
Urodził się w
Warszawie
w rodzinie
żydowskiej
, jako syn lekarza
Wilhelma Kohna
(1831-1882) i Julii z domu Baumritter. Uczęszczał do II Realnego Gimnazjum w Warszawie, skąd, w czasie zdawania
matury
został wydalony za działalność patriotyczną z tzw. wilczym biletem. Egzamin maturalny zdał w
Rewlu
, a następnie studiował na na Wydziale Prawa
uniwersytetu w Dorpacie
, jedynej uczelni
Imperium Rosyjskiego
z
niemieckim językiem
wykładowym (dzięki temu, do
1933
miał prawo występowania – jako adwokat – w sądach
Rzeszy Niemieckiej
). Studia, ze złotym medalem za pracę konkursową, ukończył w
1890
. W tym samym roku został pomocnikiem adwokata przysięgłego w Warszawie, a następnie adwokatem przysięgłym. Specjalizował się w prawie cywilnym, wydając na ten temat wiele publikacji.
W
1925
został redaktorem "Przeglądu Prawa Handlowego" (publikując tam szereg własnych analiz prawniczych), wydawanego do
1939
. Był redaktorem i współredaktorem komentarza Prawo o spółkach akcyjnych (Wydawnictwa Prawnicze, Warszawa 1933). Prowadził też, zlecone przez Radę Adwokacką wykłady prawa akcyjnego i upadłościowego dla aplikantów adwokackich. Za pracę naukową został odznaczony w
1929
Krzyżem Oficerskim
Orderu Odrodzenia Polski
.
Po wybuchu
II wojny światowej
z powodu pochodzenia żydowskiego, skreślony przez hitlerowców z listy adwokackiej. Od
listopada
1940
do
stycznia
1945
razem z młodszą córką i synem ukrywał się przed prześladowaniami na "aryjskich papierach" w Warszawie,
Sochaczewie
i
Podkowie Leśnej
, pod przybranym nazwiskiem Henryk Sawicki, którego używał, już oficjalnie, również po zakończeniu wojny. Po
1945
nie podjął praktyki adwokackiej, pracował jako radca prawny w Ministerstwie Żeglugi, a następnie w Ministerstwie Handlu Zagranicznego.
Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na
cmentarzu żydowskim
przy
ulicy Okopowej
(kwatera 2, rząd 1). Z małżeństwa z Różą Wolanowską (1883-1932) miał czworo dzieci:
Elżbietę
(1908-2007), Julię (1912-1912), Irenę (1914-2004) i
Lucjana
(1920-2006).
Linki zewnętrzne