Megrelia i Górna Swanetia (
gruz.
: სამეგრელო-ზემო სვანეთი, Samegrelo- Zemo Swaneti) – region północno-zachodniej
Gruzji
, ze stolicą w
Zugdidi
. Region ten od zachodu graniczy z
Abchazją
, od południa z
Gurią
, od wschodu z
Racza-Leczchumi i Dolną Swanetią
i
Imeretią
, północna granica regionu jednocześnie jest granicą państwa z
Rosją
.
Gospodarka
Prowincje Megrelii i Górnej Swanetii:
-
Zugdidi
(miasto)
-
Poti
-
Mestia
- Abasza
-
Senaki
- Martwili
- Chobi
- Czchorocku
-
Calendżicha
Główne przemysłowe miasta regionu to Zugdidi i Poti, posiadają
porty lotnicze
i połączenie drogowe z najważniejszymi arteriami drogowymi Gruzji. Ponadto Poti jest głównym portem morskim, nie biorąc pod uwagę portów w autonomicznych republikach
Adżarii
i
Abchazji
. Jednakże produkcja w obu tych miastach jest bardzo mała. Gospodarka regionu opiera się na rolnictwie, głównie na uprawie
kukurydzy
(35 000 ha, 122 000 ton),
orzechów laskowych
(9000 ha, 8000 ton) i
owoców
(6000 ha, 18 000 ton)[1].
Na rzece
Inguri
, na północ od
Dżwari
, zakończono budowę
elektrowni wodnej
w
1980
r. Jest to najwyższa zapora łukowa na świecie (wysokość – 272 m, długość – 670 m)[2].
Geografia
Typowa swanecka baszta obronna
Swanetię
zamieszkuje grupa etnograficzna Gruzinów zwanych Swanami. Posługują się swanuri, czyli jednym z dialektów języka gruzińskiego. Zarówno język, jak i obyczaje wyraźnie różnią ich od rodaków z innych regionów. Dość oryginalna kultura Swanów powstawała na skutek wielowiekowej izolacji mieszkańców regionu od reszty Gruzinów[3].
Swanetia otoczona przez szczyty o wysokości 3000-5000 m jest najwyższym zamieszkanym regionem w Europie[4]. Jest głównym ośrodkiem alpinistycznym w Gruzji. Znajdują się tam najwyższe szczyty:
Szchara
(5068 m n.p.m.),
Uszba
, Dżangitau, Szchelda oraz słynna Ściana Bezingi.
Wieś Ushguli jest najwyższym zaludnionym miejscem w Europie (2200 m n.p.m.). Położona jest w trudno dostępnym odizolowanym miejscu w Swaneti[5].
Region Górnej Swanetii, ze względu na liczne zabytkowe cerkwie i baszty obronne oraz wyjątkową kulturę, został wpisany na
listę światowego dziedzictwa UNESCO
.
Ludność zamieszkująca tereny Megrelii posiada własny dialekt i oryginalną kulturę[6]. Słynie również z własnej kuchni, która jest o wiele pikantniejsza niż w pozostały regionach Gruzji[7].
Historia
Tereny Megrelii to starożytna
Kolchida
, cel wyprawy
Argonautów
po
złote runo
. W
starożytności
Kolchida była kolonią
greckiego
miasta
Milet
. Grecy łączyli Kolchidę z obecną w
mitologii
krainą Aja.
Muzeum Historii i Etnografii w Zugdidi zawiera wiele znalezisk związanych z Kolchidą. Są to między innymi: złota głowa sarny z
I wieku
, wiele monet, części elementów szklanych i haftu z
XI
–
XIII wieku
, ikony z klasztorów Megrelii. W Zugdidi w siedemnastowiecznym pałacu książąt znajdują się trzy brązowe maski
Napoleona Bonaparte
. Znalazły się one w tym miejscu w wyniku małżeństwa Salome z Księciem Achille Napoleonem Muratem – wnukiem siostry Napoleona i marszałka
Murata
[7].
Współczesna Megrelia jest politycznie podzielona. Zachodnia część regionu od rzeki Inguri po miasto
Oczamczire
(tzw. obwód galski) została wcielona do Abchaskiej Republiki Autonomicznej. Dziś obszar ten – choć zamieszkany niemal wyłącznie przez Gruzinów – kontroluje samozwańczy rząd abchaski, wsparty militarnie przez wojska rosyjskie (nominalnie siły pokojowe)[3].
Zabytki
W Martwili znajduje się średniowieczny monastyr. Już w I wieku naszej ery powstał w tym miejscu chrześcijański kościół. Monastyr Martwili został zbudowany w
VII wieku
. W X wieku za sprawą króla Abchazji Giorgiego II monastyr stał się episkopatem. Katedra została prawie całkowicie zniszczona podczas tureckich najazdów, odbudował ją w
X wieku
król Abchazji Giorgi II[8].
Linki zewnętrzne
Przypisy