Dr Paul Dennison z Kalifornii na podstawie badań doszedł do wniosku, że trudności uczniów w nauce wynikają ze złej integracji półkul mózgowych.
Na początku badał zależności między aktywnością ruchową a rozwojem mowy oraz zdolnością czytania i pisania u dzieci.
W wyniku badań dzieci zaobserwował zależność , iż dzieci które w dzieciństwie nie miały możliwości swobodnego raczkowania ( np. z powodu choroby) uczyły się mówić zdecydowanie później niż ich rówieśnicy.
Ponadto zwrócił uwagę na fakt, iż dzieci które rozpoczynają chodzenie bez wcześniejszego raczkowania częściej mają trudności w uczeniu się. Raczkowanie polegające na naprzemiennych ruchach kończyn jest niezbędne do aktywacji pełnego zmysłowego funkcjonowania i uczenia się.
Angażuje ono ruchy przekraczające linię środkową ciała i wykorzystuje równomiernie obie strony mózgu. Ruchy naprzemienne wykonywane systematycznie sprawiają, że w ciele modzelowatym tworzy się i pokrywa mieliną więcej sieci nerwowych a przez to szybciej i bardziej harmonijnie powstaje komunikacja między obiema półkulami mózgowymi, pozwalając na pełny dostęp do informacji zmysłowej z obu stron ciała.
Aby człowiek mógł dobrze wykorzystać swój potencjał, półkule mózgowe muszą ze sobą współpracować. Ćwiczenia zaproponowane przez Dennisona angażują obie strony ciała oraz ruchy skoordynowane gałek ocznych, rąk i nóg co równomiernie uaktywnia obie półkule mózgowe dzięki czemu mogą one ze sobą łatwiej współpracować. Podczas ćwiczeń poprawiamy koncentrację , niwelujemy napięcie mięśni. Usprawnianie integracji obu półkul mózgowych znacząco wpływa na poprawę wyników osiąganych dotychczas przez dziecko.
Ćwiczenia mózgu wpływają na przyswajanie wiadomości, nabywanie wielu umiejętności przez dzieci w zakresie : koncentracji, uczenia się, płynnego czytania, uważnego słuchania, pisania, rysowania, nauki matematyki.
Wszystkie ćwiczenia zaproponowane przez Dr Dennisona aby przyniosły efekty powinny być wykonywane systematycznie. |