Lekcja: "Kazimierz Przerwa - Tetmajer - Człowiek Gór"
Autor „Legendy Tatr” był znakomitym taternikiem. Julian Krzyżanowski we wstępie
do „Poezji wybranych” Kazimierza Przerwy – Tetmajera pisze, iż „w latach (...) 1881-1896 przyszły, a później znany pisarz należał do nałogowych taterników, zwiedzających wszystkie szczyty, takie nawet, na których nie postała przed nim stopa ludzka.”
Tetmajer wspinał się po górach niezwykle sprawnie. Władysław Rabski w książce p.t.: „Miałem kiedyś przyjaciół...” Wspomnienia o Kazimierzu Tetmajerze”, wspomina dzień,
w którym wybrał się z poetą na polowanie na niedźwiedzie. Jechali w góry furą góralską. Rabskiemu wydawało się wtedy, że Tetmajer to człowiek znudzony, rozkapryszony
i kobiecy. Z niedowierzaniem patrzył na broń, którą trzymał poeta. Gdy podjechali
do miejsca, gdzie trzeba było zacząć piąć się pod górę, w Tetmajerze zaszła jakaś zmiana, którą Władysław Rabski ujmuje tak:
„Tatry zagadały do niego (...). Jakby urósł. Jakby w stal zamieniły się kości. A twarz miał niby Sobek Jaworcarz, co „taki honor miał”. I zbójniki tak musiały chodzić po górach. Tam, gdzie ja drżałem na śliskich pochyłościach (...), tam zdawało się, że skały i drzewa tulą się do niego, trzymają go, bronią.”
Kazimierz Tetmajer z synem w otoczeniu Górali w Zakopanem w 1911 r.
