Nowym etapem kultury polskiej było narodzenie się polskiej szkoły filmu w latach 50., do której należeli między innymi Andrzej Wajda, Aleksander Ford i Andrzej Munk. W ich filmach widoczny był wpływ egzystencjalizmu (kierunek bardzo modny na zachodzie), który uwidaczniał się w moralnych dylematach jednostki, która musiała samodzielnie decydować o swoim losie. Dorobek kinematografii polskiej zdobywa wiele nagród na międzynarodowych festiwalach i wniósł wkład w kinematografię światową. Lata 70. stanowią ważny okres, kiedy to powstawały filmy kina „moralnego niepokoju” (np. stworzone przez reżyserów: Krzysztofa Kieślowskiego i Krzysztofa Zanussiego), w których, mimo cenzury, krytykowano stosunki międzyludzkie i panujący system, który był odpowiedzialny za ich kształtowanie.