Spartiaciw wieku siedmiu lat udawali się do koszar i pozostawali tam do późnego wieku męskiego, a służba wojskowa była ich podstawowym obowiązkiem. Mieszkali w koszarach i nie zajmowali się pracą. Większość czasu poświęcali ćwiczeniom wojskowym, dostawali skromne racje żywnościowe, co miało przyzwyczaić ich do warunków panujących w czasie kampanii wojennej. Nauczano ich specjalnej gwary wojskowej – odpowiedzi były krótkie i zwięzłe. Wychowywani byli bardzo surowo, dzięki temu wojsko było świetnie wyszkolone i przystosowane do warunków panujących podczas wojny. Ich szykiem bojowym była falanga (żołnierze ustawieni w zwartym szyku, gdzie jeden przysłaniał swoją lewą połową tarczy sąsiada, gdy któryś zginął to jego miejsce wchodził żołnierz z drugiego szeregu) tworzona przez ciężkozbrojną piechotę.