Złota moneta z wizerunkiem Chosroesa II.
Chosrow II Parwiz (Chosroes II) (
pahl.
"Zwycięski") (ur. ?, zm.
28 lutego
628
) – władca z dynastii
Sasanidów
panujący w latach
591
–
628
, syn
Hormizda IV
.
W
590
, po śmierci swojego ojca z ręki
Bahrama Czobina
został uwięziony, wkrótce jednak udało mu się zbiec na dwór cesarza Bizancjum,
Maurycjusza
. Za cenę
Armenii
po jezioro
Wan
został przez niego przywrócony do władzy, a między obu państwami nastał kilkunastoletni okres pokoju. Gdy jednak Maurycjusz został obalony i zamordowany przez
Fokasa
, Chosrow, występując jako mściciel dynastii justyniańskiej wznowił wojny (
607
). Dzięki swym wodzom,
Szarbarazowi
i Szachinowi, odniósł w nich początkowo szereg świetnych sukcesów: w
611
zdobyto
Antiochię
, następnie
Damaszek
i
Jerozolimę
(
614
[1]).
W
619
Persowie
zdobyli
Aleksandrię
w
Egipcie
, a do
626
trzykrotnie atakowali
Konstantynopol
. Już jednak w
622
cesarz
Herakliusz
rozpoczął kontrofensywę z terenów obecnej
Abchazji
, jednocześnie bizantyjska dyplomacja skutecznie wyzyskała konflikt między Szarbarazem a Chosrowem, w wyniku jej działań
spahbod
wycofał się z wojny. W tej sytuacji
Persowie
zostali w
627
rozgromieni
pod Niniwą
, a cesarz Herakliusz zdobył
Ktezyfon
. Wyczerpana
Persja
nie była zdolna do dalszej walki, Chosrow został obalony i zabity przez syna Kawada – zapoczątkowało to okres chaosu którego
Sasanidzi
nie zdołali już przezwyciężyć.
Pomimo swego przydomka Chosrow cieszy się opinią władcy nieudolnego, zawdzięczającego sukcesy splotowi okoliczności oraz uzdolnionym podwładnym.
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 293. .