Antracyt –
skała osadowa
lub/i
metamorficzna
,
organogeniczna
, stanowiąca odmianę
węgla kopalnego
.
Jest to najsilniej przeobrażona odmiana
węgla kamiennego
, charakteryzująca się największą zawartością
węgla
, a co za tym idzie najwyższą wartością energetyczną ze
spalania
.
Charakterystyka
- Typ węgla oznaczony w
PN
symbolem 42 charakteryzuje się bardzo małą zawartością części lotnych (3-10%), wysokim ciepłem spalania, brakiem zdolności spiekania oraz własności koksujących.
- Zawiera 1-3% wilgoci, 3-8% popiołu.
- Zawartość
węgla
w antracycie wynosi 90-97%.
-
Barwa
: Jest koloru czarnego
-
Połysk
: ma silny szklisty, półmetaliczny
Jest skałą zbitą i twardą, zawiera niewielkie ilości
węglowodorów
, niekiedy także
pirytu
i
kwarcu
.
Występowanie
Antracyt powstaje w wyniku działania bardzo wysokich temperatur i olbrzymiego ciśnienia; podczas procesów diagenetycznych (
diageneza
) oraz
metamorficznych
. Jego złoża występują na dużych głębokościach, głównie w osadach
karbońskich
.
Miejsca występowania: Karbońskie zagłębia w Anglii – (
Wielka Brytania
),
Francja
,
Belgia
,
Niemcy
,
Ukraina
,
USA
,
Kanada
. Także w utworach
permskich
:
Chiny
,
Australia
,
Syberia
.
W Polsce – w okolicach
Wałbrzycha
i
Nowej Rudy
– (eksploatacja nie jest już obecnie prowadzona)
Wydobycie w Polsce
Antracyt był w
Polsce
wydobywany w latach
1993
-
1998
z jedynego, udokumentowanego w kraju złoża
Wałbrzych-Gaj
. Po likwidacji
kopalń
KWK Wałbrzych i KWK Victoria skreślono antracyt z listy zasobów geologicznych Polski[1].
Zastosowanie
- wysokokaloryczne paliwo
- stosowany w przemyśle hutniczym, chemicznym i gumowym
- do produkcji gazu przemysłowego i
koksu
- służy także do wyrobu
elektrod
(wykazuje stosunkowo duże
przewodnictwo elektryczne
)
Przypisy