Prawo Malusa – prawo odkryte przez francuskiego fizyka
Malusa
określające
natężenie światła
spolaryzowanego
po przejściu przez
polaryzator
.
Natężenie światła spolaryzowanego liniowo po przejściu przez idealny polaryzator optyczny jest równe iloczynowi natężenia światła padającego i kwadratu cosinusa kąta między płaszczyzną polaryzacji światła padającego a płaszczyzną polaryzacji światła po przejściu przez polaryzator
gdzie:
- I0 – natężenie światła padającego,
- θ – kąt między płaszczyzną polaryzacji światła padającego i płaszczyzną polaryzacji polaryzatora.
Prawo to wynika z faktu, że przez polaryzator przechodzi tylko składowa wektora
natężenia pola elektrycznego
fali elektromagnetycznej
zrzutowana na kierunek polaryzacji polaryzatora
Natomiast natężenie fali jest proporcjonalne do kwadratu jej amplitudy.
Gdy na idealny polaryzator pada światło niespolaryzowane, to wychodzące z niego światło spolaryzowane ma dwukrotnie mniejsze natężenia w porównaniu do światła padającego
Zależność ta wynika z tego, że średnia wartość cos2θ jest równa 1/2.
W rzeczywistych polaryzatorach natężenie światła jest mniejsze z powodu pochłaniania światła w materiale polaryzatora.