Wojny Rzymian z Dakami toczyły się na przełomie
I
i
II
w. n.e. Mowa o dwóch wojnach: (85-89 r. wojna Domicjana) oraz (101-105 r. wojna Trajana).
Dwa lata po klęsce w Karpatach w roku
87
(
bitwa pod Tapae
) Rzymianie pod wodzą Tetiusza Julianusa zwyciężyli wojska
Decebala
w
karpackichŻelaznych Wrotach
(
pod Tapae
, obecnie Luminis). Cesarz
Domicjan
nie wykorzystał jednak tego zwycięstwa – na wieść o buncie
legionów
nadreńskich oraz agresywnej postawie sąsiadujących z rzymską
PanoniąJazygów
zawarł z
Dakami
traktat pokojowy w
89
roku. Decebal zachował swoje królestwo w zamian za uznanie władzy Rzymu.
W roku
101
Rzymianie po raz kolejny uderzyli na
Dację
. Po przeprawieniu się przez
Dunaj
licząca aż 150 000 ludzi armia rzymska pod wodzą cesarza
Trajana
pokonała przeciwnika w dunajskich Żelaznych Wrotach. Rok później Rzymianie opanowali ważniejsze twierdze górskie wokół stolicy Daków
Sarmizegetusy
. Deccebal ponownie poprosił o pokój. Tym razem jednak zmuszony był zrzec się części terytoriów. Król Daków nie pogodził się jednak z takimi warunkami pokoju i niebawem jego wojska wtargnęły do
Mezji
.
W roku
105
nastąpiła kolejna kampania rzymska przeciwko Dacji. Rzymianie podeszli aż do stolicy Daków Sarmizegetusy i rozpoczęli jej blokadę. Miasto skapitulowało a Deccebal wraz z częścią swoich oddziałów zbiegł by stoczyć ostatnią bitwę. Po klęsce popełnił samobójstwo. Konającego króla odnalazł legionista Maksymus, który dostarczył jego głowę cesarzowi.
Dacja
stała się
prowincją rzymską
.