Romulus i Remus karmieni przez wilczycę, 1618,
Rubens
Romulus i Remus - legendarni bracia
bliźniacy
, rzekomi założyciele miasta
Rzym
.
Romulus według
legend
był założycielem Rzymu i jego pierwszym władcą. Prawdopodobnie żył w środkowym dziesięcioleciu VIII wieku p.n.e., według starożytnej miary czasu były to lata
772 p.n.e.
-
716 p.n.e.
Według Rzymian Romulus był synem boga Marsa. Jego matka - kapłanka świątyni Westy wywodziła się z królewskiego rodu, od Eneasza. Jej ojciec został pozbawiony tronu i wraz z synem zamordowany przez brata.
Remus brat bliźniak Romulusa; według obliczeń starożytnych uczonych wynika, że żył w latach
772 p.n.e.
-
753 p.n.e.
Według rzymskich historyków, przede wszystkim
Tytusa Liwiusza
, bracia byli wnukami króla miasta
Alba Longa
(dziś Castel Gandolfo),
Numitora
. Brat Numitora
Amulius
dokonał zamachu stanu, króla wtrącił do więzienia, a jego córce Rei Sylwii (łac. Rhea Silvia) nakazał zostać
westalką
i żyć w
celibacie
.
Rea Sylwia
zaszła jednak w
ciążę
i urodziła bliźnięta, dwóch chłopców, których nazwano Romulus i Remus, rzekomo byli dziećmi
Marsa
. Jako że westalkom zakazane były stosunki płciowe, skazano ją na okrutną śmierć – zakopano ją żywcem. Amuliusz rozkazał dzieci utopić w rzece. Wrzucony jednak do wody koszyk z nimi popłynął z prądem i utknął na mieliźnie w jednej z zatoczek. Płacz dzieci usłyszała wilczyca, która zaczęła regularnie odwiedzać zatoczkę, by karmić dzieci własnym mlekiem. Wilczycę wyśledził pasterz królewski, znalazł koszyk z dziećmi i zaadoptował je.
Z tego względu wilczyca jest nieoficjalnym
symbolem
Rzymu. Najbardziej znany wizerunek (patrz zdjęcie) to starożytna rzeźba w stylu
etruskim
(datowana na rok ok. 500 p.n.e.), do której dopiero w roku
1474
n.e. dorobiono postacie dzieci.
Po osiągnięciu dorosłości Romulus i Remus dowiedzieli się o swoim pochodzeniu. Dokonali zamachu stanu przywracając na tron prawowitego władcę Numitora. Następnie z grupą młodzieży odeszli szukać nowej siedziby., którą znaleźli nad
Tybrem
, gdzie było siedem wzgórz. Na jednym z nich postanowili założyć miasto.
W tym celu posłużyli się rytuałem
auspicjów
. Romulus, usadowiony na
Palatynie
, zyskał lepszy omen od obserwującego z
Awentynu
Remusa. Według jednego z przekazów Romulus zobaczył 12 sępów, natomiast Remus tylko 6. Gdy Remus upokorzony porażką zaczął drwić z brata wyznaczającego granicę przyszłego miasta, ten zabił go. Miało się to stać
21 kwietnia
753 roku p.n.e.
Romulus panował dłuższy czas i miał zostać wzięty żywcem do nieba, by stać się bogiem
Kwirynem
(łac. Quirinus). Jego następcą na tronie rzymskim został
Numa Pompiliusz
.
Mity o Romulusie znalazły odzwierciedlenie w literaturze, muzyce i sztuce (m.in.: opery z XVII-XIX w., rzeźba Wilczyca kapitolińska z VI w. p.n.e., P.P. Rubens, P. da Cortona).
Zobacz też