Oznaki godności umieszczane w
herbie
umożliwiały mu przekazywanie nie tylko informacji ogólnej – o przynależności jego właściciela do
stanu szlacheckiego
– lecz także szczegółowej: o posiadanych godnościach i funkcjach pełnionych przez posiadacza. Wobec wewnętrznego zróżnicowania
szlachty
– zwłaszcza zachodnioeuropejskiej – herb musiał wskazywać także na konkretną warstwę stanu szlacheckiego, do której należał jego właściciel. Komunikaty takie przekazywano przy pomocy oznak godności. Spotykamy je głównie przy herbach osobistych, lecz także i państwowych, oraz w XIX- i XX-wiecznej
heraldyce miejskiej
. Oznaki godności umieszczano nad, lub za
tarczą herbową
. Były nimi najczęściej ceremonialne nakrycia głowy –
korony
,
infuły
itp. – oraz oznaki władzy noszone w dłoniach – laski,
pastorały
,
berła
. Oznaka godności w postaci
korony rangowej
jest stałym elementem polskiego herbu szlacheckiego: umieszczano ją na
hełmie
jako podstawę
klejnotu
. W heraldyce polskiej okresu przedrozbiorowego, w związku z rzadkim występowaniem tytułów arystokratycznych, oznaki godności – z wyjątkiem
korony szlacheckiej
i oznak godności kościelnych – spotykamy sporadycznie, częściej pojawiają się dopiero w
XIX stuleciu
. Krótko przed
rozbiorami
zaczęto stosować oznaczenia godności koronnych i ziemskich, najczęściej umieszczane za tarczą lub obok – np. herb generała artylerii oznaczały skrzyżowane lufy armatnie, herb
cześnika
– kielichy, herb
miecznika
- miecze, herb
podskarbiego
– klucze. W
XIX
wieku stosowano często nieformalne oznakiu godności – ozdabiając np. herb osoby wojskowej –
panopliami
.
Najniższą temperaturę na Ziemi odnotowano na Antarktydzie 21 lipca 1983 roku w okolicy radzieckiej stacji badawczej , było 89,2 stopnia Celsjusza poniżej zera.