Iwan Czerniachowski
Iwan Daniłowicz Czerniachowski - (ros. Иван Данилович Черняховский) (ur. 29 czerwca 1906 r. w okolicach Humania na Ukrainie, zm. 18 lutego 1945 w okolicach Melzaka (dziś Pieniężno)) – radziecki generał armii, dowódca 3. Frontu Białoruskiego, najmłodszy generał armii Armii Czerwonej, dwukrotny bohater ZSRR.
Urodzony w ukraińskiej rodzinie kolejarskiej. Przed wstąpieniem w 1924 roku do armii pracował na kolei jako robotnik. W 1928 ukończył Szkołę Oficerów Artylerii w Kijowie, a w 1936 roku Akademie Wojsk Pancernych i Zmotoryzowanych Robotniczo Chłopskiej Armii Czerwonej. W latach 1928 - 1931 na stanowiskach dowódczych w jednostkach artylerii. 1938 - 1941 na stanowiskach dowódczych w oddziałach pancernych rozmieszczonych w Kijowskim i Białoruskim Okręgu Wojskowym. W marcu 1941 zostaje dowódcą 28 Dywizji Pancernej w Przybałtyckim Okręgu Wojskowym, potem 241 Dywizji Piechoty na Froncie Północno-Zachodnim. Podczas walk wyróżnił się sprawnym dowodzeniem i od czerwca 1942 został dowódcą XVIII korpusu pancernego na Froncie Woroneskim w walkach o Woroneż, a wkrótce od lipca 1942 - 60 armii na froncie Woroneskim, Froncie Centralnym i 1 Froncie Ukraińskim m. in. w walkach o Kursk. Jako dowódca tej armii brał udział w działaniach na Ukrainie. Za forsowanie Dniepru 17 października 1943 odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. Od 15 kwietnia 1944 dowódca Frontu Zachodniego, a od 24 kwietnia 3. Frontu Białoruskiego. Pod jego dowództwem front uzyskał znaczące sukcesy takie jak okrążenie na wschód od Mińska ponad 100 tys. żołnierzy niemieckich. Dowodził operacją wileńską i kowieńską, w wyniku których Niemcy zostali wyparci z Litwy i północno-zachodniej Białorusi oraz uzyskano przyczółki na lewym brzegu Niemna. Za udział w tych operacjach ponownie odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (lipiec 1944). 17 lipca 1944 w ramach tajnej operacji rozbrajania żołnierzy Armii Krajowej gen. Czerniachowski z pomocą gen. Iwan Sierowa przysłanego z ramienia NKWD prowadzi rozmowy z dowództwem AK. Podstępem wezwany na odprawę do budynku dowództwa Frontu Białoruskiego komendant Krzyżanowski i jego szef sztabu mjr Teodor Cetys „Sława”, zostają rozbrojeni i aresztowani. Tego samego dnia, w godzinach popołudniowych, w miejscowości Bogusze odbyć się miała odprawa dowódców oddziałów partyzanckich, na którą zapowiedział przybycie zarówno ppłk „Wilk” jak i gen. Czerniachowski. Odprawa zakończyła się jednak rozbrojeniem oficerów przez oddział NKWD W styczniu 1945 3. Front Białoruski brał udział w operacji wschodniopruskiej przełamując niemiecką obronę w północnej części Prus i wraz z 2. Frontem Białoruskim odciął od sił głównych zgrupowania niemieckie w Sambii, Królewcu i na wybrzeżu Zalewu Wiślanego. Zmarł ranny odłamkiem artyleryjskim podczas wizyty na linii frontu w okolicach Mehlsack, gdzie do dziś stoi jego pomnik.
Pochowany w Wilnie. Po odzyskaniu niepodległości przez Litwę w latach 90. XX wieku jego ciało przeniesiono do Moskwy na Cmentarz Nowodziewiczy.
Odznaczony Orderem Lenina, czterokrotnie Orderem Czerwonej Sztandaru, dwukrotnie orderami Suworowa I stopnia, orderem Kutuzowa I stopnia i Chmielnickiego I stopnia oraz licznymi medalami. Jego imię nadano miastu w obwodzie kaliningradzkim.
Inne hasła zawierające informacje o "Iwan Czerniachowski":
1484
...
1499
...
Iwan IV Groźny
...
1362
...
1361
...
1468
...
1225
...
Armia Czerwona
...
1467
...
1377
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Iwan Czerniachowski":
218b Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 4)
...
114 b Europa Środkowowschodnia w XVI w. (plansza 9)
...
02. Człowiek jako istota społeczna (plansza 16)
...
|