Jadwiga Smosarska (ur.
23 września
1898
w
Warszawie
, zm.
1 listopada
1971
w
Warszawie
) –
polska
aktorka teatralna i filmowa[1].
Życiorys
Zadebiutowała w
1919
na deskach
Teatru Dramatycznego
w
Warszawie
rolą Lilii w Ciotce Karola T. Brandona. Do początku
II wojny światowej
grała w teatrach stołecznych. Debiutem filmowym był obraz
Aleksandra Hertza
Dla szczęścia 1919 według dramatu
Stanisława Przybyszewskiego
.
Absolwentka warszawskiej szkoły dramatycznej, którą ukończyła z wyróżnieniem w
1920
.
Choć zagrała w 26 polskich filmach, to częściej występowała na deskach teatralnych, grając łącznie w 40 różnych sztukach. Kino przyniosło jej jednak tak wielką popularność, że przez wiele osób (zarówno publiczność, jak i krytyków) była uważana za największą gwiazdę polskiego przedwojennego kina, wygrywając w wielu plebiscytach popularności. W 1932 roku po roli w "Księżnej Łowickiej" zainteresowali się nią ludzie z Ameryki. Jadwiga odrzuciła jednak intratny kontrakt w jednej z czołowych hollywoodzkich wytwórni, ponieważ nie chciała się zgodzić na to by na dłużej wyjechać z Polski.
W 1935 roku poślubiła inżyniera
Zygmunta Protassewicza
.
Od listopada
1939
przebywała w
USA
, gdzie zajęła się pracą społeczną wśród
Polonii
. Po wojnie wielokrotnie odwiedzała Polskę, by ostatecznie powrócić z mężem do kraju na stałe w
1970
.
Filmografia
Przypisy