www.szkolnictwo.pl

Szkoła nasza jest nowoczesną, prężnie rozwijającą się placówką, której zadaniem jest przygotowanie w pełnym zakresie średniego personelu medycznego. Posiadamy nowoczesną bazę szkoleniową, doskonałych pedagogów, nowe i bardzo dobrze wyposażone sale lekcyjne.

Nasi słuchacze zdobywają swoją wiedzę w budynku spełniającym wszystkie normy europejskie. Proponowane przez nas kierunki kształcenia wychodzą naprzeciw aktualnym potrzebom rynku pracy. Po ukończeniu naszej szkoły każdy słuchacz ma szansę podjąć ciekawą i atrakcyjną pracę. Jesteśmy szkołą państwową, dlatego też nauka u nas jest bezpłatna. Nasi absolwenci znajdują pracę w kraju i za granicą. Dla tych, którzy chcą podwyższyć swoje kwalifikacje istnieje możliwość kontynuacji nauki na studiach dziennych.

Osoby dojeżdżające mają możliwość zakwaterowania w szkolnym internacie.

Terminy rekrutacji na rok szkolny 2008/2009: od 15 czerwca 2008 r do 22 sierpnia 2008 r.

Kandydaci ubiegający się o przyjęcie na pierwszy rok nauki składają w sekretariacie szkoły następujące dokumenty:

1. podanie (druk do pobrania w sekretariacie szkoły lub na stronie internetowej),
2. świadectwo ukończenia szkoły średniej,
3. zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do kształcenia w zawodzie (skierowanie na badania wydaje sekretariat szkoły),
4. cztery zdjęcia (podpisane).

Opiekunka dziecięca

Celem nauczania wychowującego w szkole policealnej kształcącej opiekunki dziecięce jest:

• dostarczenie pełnej, nowoczesnej i rzetelnej wiedzy niezbędnej do rozumienia problemów rozwojowych dziecka oraz z zakresu zastosowania różnych metod i technik pracy z małymi dziećmi,
• dostarczenie rzetelnej i nowoczesnej wiedzy humanistycznej niezbędnej do pracy z dzieckiem niepełnosprawnym, opóźnionym w rozwoju i przewlekle chorym,
• ukształtowanie niezbędnych w zawodzie cech osobowościowych i postaw, ugruntowanie zasad etyki zawodowej,
• ukształtowanie postaw twórczych, kultury osobistej, poczucia estetyki, poszanowania człowieka i pracy.

Podstawowym zadaniem opiekunki dziecięcej jest wszechstronne wychowanie dziecka, zadanie te określają podstawowe miejsca pracy. Zalicza się do nich głównie:

• żłobki,
• domy małego dziecka.

• w rodzinnych domach dziecka,
• w sanatoriach,
• w oddziałach szpitalnych,
• w przedszkolach (pierwsza grupa wiekowa),
• u osób prywatnych w kraju i zagranicą.

Treści kształcenia służą ukształtowaniu umiejętności manualnych (jak wykonać zadanie), jak i intelektualnych (rozumieć, oceniać, wyciągać wnioski). Zmieniająca się w kraju sytuacja społeczna, położenie dużego nacisku na wychowanie młodego pokolenia, zmuszają do wykształcenia pracowników zdolnych do podjęcia zadań w nowej rzeczywistości.

Ratownik medyczny

Absolwenci szkoły kształcącej w zawodzie ratownika medycznego uzyskują tytuł zawodowy ratownika medycznego i uprawnienia do podjęcia pracy w placówkach służby zdrowia, zespołach zintegrowanego ratownictwa, organizacjach społecznych o paramedycznym profilu ratowniczym.

Dobór treści kształcenia w blokach programowych wyznaczają zadania zawodowe ratownika medycznego. Są nimi:

• wykonywanie czynności i zabiegów ratowniczych w stanach zagrożenia życia,
• dokonywanie prawidłowej oceny stanu ofiar wypadków, wykonywanie czynności ratujących życie, selekcja poszkodowanych,
• zabezpieczenie osób znajdujących się w miejscu zagrożenia (wypadku, katastrofy),
• podejmowanie działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska,
• transportowanie pod nadzorem medycznym ofiar wypadków i pacjentów,
• prowadzenie nauczania w zakresie udzielania pierwszej pomocy i ratownictwa przedmedycznego.

Terapeuta zajęciowy

Proces kształcenia słuchacza oparty jest na niżej podanych zasadach:

1. Praca terapeuty zajęciowego jest poliwalentna, zaspokajająca różnorodne potrzeby ludzkie i realizowana jest w placówkach i instytucjach służby zdrowia, pomocy społecznej i innych.
2. Istotą pracy terapeuty zajęciowego jest kompleksowość działania, co wymaga od terapeuty zajęciowego umiejętności współdziałania ze specjalistami różnych dziedzin.
3. Musimy uwzględniać różnorodność metod i technik oraz ich odmiany w wyspecjalizowanych placówkach i instytucjach służby zdrowia (oddziały szpitalne, działy rehabilitacji leczniczej i zawodowej oraz inne).
4. Kształcenie podstawowe terapeutów zajęciowych powinno stanowić podbudowę do specjalizacji zawodowej w czterech podstawowych kierunkach, tj. dysfunkcji narządu ruchu, zaburzeń psychicznych, chorób pulmonologicznych i kardiologicznych.

Kształcenie w zawodzie terapeuty zajęciowego uwarunkowane jest strukturą rynku pracy, dla absolwentów (aktualną i przewidywalną), a także zachodzącymi obecnie przekształceniami społecznymi, podstawowe zadania terapeuty zajęciowego determinują jego potencjalne miejsca pracy.

Dietetyk

Kształcenie zawodowe dietetyka jest uwarunkowane zachodzącymi obecnie przekształceniami systemu ochrony zdrowia. Racjonalne żywienie odgrywa dużą rolę w zapobieganiu oraz leczeniu wielu chorób. Sprzyja także skróceniu okresu choroby, a także służy utrzymaniu ogólnego stanu zdrowia na odpowiednim poziomie.

Podstawowe zadania dietetyka to:

• opracowanie zestawów posiłków na poszczególne diety zgodnie z obowiązującymi zasadami żywienia i zleceniami lekarskimi:
  • opracowywanie diet indywidualnych,
  • dokonywanie oceny planowanych jadłospisów i ich realizacji,
  • przestrzeganie prawidłowości zalecanych norm żywieniowych,
  • ocenianie spożycia posiłków przez pacjentów,
  • opracowanie dokumentacji rozliczeniowej zaopatrzenia produkcji i dystrybucji potraw,
  • sprawdzanie jakości i estetyki wydawanych gotowych potraw,
  • nadzorowanie i kontrolowanie jakości stosowanych surowców i warunków ich przechowywania.
opracowanie właściwych zestawów żywieniowych dla różnych grup ludności oraz diet stosowanych w różnych chorobach,
• uczestniczenie w ocenie stanu odżywiania pacjentów,
• sporządzanie kart dietetycznych dla pacjentów opuszczających szpital,
• prowadzenie działalności edukacyjnej w zakresie żywienia zapobiegającego chorobom powstającym na tle wadliwego żywienia w różnych środowiskach,
• nadzorowanie wszystkich etapów produkcji potraw:
  • organizowanie stanowiska pracy własnego i podległego zespołu zgodnie z wymogami bhp i ppoż. oraz ekologicznymi,
  • instruowanie pracowników w zakresie użytkowania maszyn i narzędzi,
  • nadzorowanie prawidłowości przebiegu procesów technologicznych i poszczególnych etapów przygotowywania potraw.

Dietetyk jest partnerem lekarza w procesie leczenia. Prowadzenie edukacji zdrowotnej przez dietetyka ma na celu uświadomienie zagrożeń dla zdrowia wynikających z niewłaściwego odżywiania; jest nieodzowne do likwidacji błędów i zmiany nawyków żywieniowych. Również człowiek chory, dzięki prawidłowo ustalonej i stosowanej diecie, samodzielnie w domu lub warunkach szpitalnych czy sanatoryjnych pod nadzorem dietetyka, może odzyskać i zachować zdrowie.

Opiekun w Domu Pomocy Społecznej

Do zadań opiekuna w domu pomocy społecznej należy:

• pomoc i towarzyszenie człowiekowi w codziennych czynnościach z zakresu samoobsługi i higieny osobistej (mycie, kąpanie, ubieranie, czesanie, golenie, pomoc w słaniu łóżka, zmianie bielizny pościelowej, udział w ćwiczeniach rehabilitacyjnych lub aktywizujących zaleconych przez lekarza bądź terapeutę),
• pielęgnowanie oraz dbanie o zdrowie i higienę osobistą osób chorych i niesamodzielnych,
• aktywizowanie podopiecznego do zwiększenia jego samodzielności życiowej,
• doradzanie w zakresie planowania wydatków lub sposobu spędzania czasu wolnego,
• mobilizowanie podopiecznego do aktywnego spędzania czasu wolnego oraz rozwijanie jego zainteresowań,
• udzielanie pierwszej pomocy w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia podopiecznego,
• aktywne uczestniczenie w procesie rehabilitacji i aktywizacji podopiecznego oraz
• wykonywanie określonych zadań pod nadzorem lub na zlecenie lekarza bądź terapeuty,
• kształtowanie pozytywnych relacji interpersonalnych w najbliższym otoczeniu podopiecznego.

Opiekunka środowiskowa

Do zadań opiekunki środowiskowej należy:

• pomaganie podopiecznemu w codziennych czynnościach domowych (robienie zakupów, sprzątanie, gotowanie, pranie),
• pielęgnowanie oraz dbanie o zdrowie, higienę osobistą ludzi chorych i niesamodzielnych (mycie, kąpanie, czesanie, golenie, ubieranie, słanie łóżka i zmiana pościeli oraz bielizny osobistej osobie unieruchomionej w łóżku oraz prowadzenie najprostszych ćwiczeń rehabilitacyjnych, uzgodnionych z lekarzem),
• udzielanie pierwszej pomocy w przypadkach zagrożenia zdrowia i życia podopiecznego,
• mobilizowanie podopiecznego do aktywnego spędzania czasu wolnego i rozwijanie jego zainteresowań,
• aktywizowanie podopiecznego do zwiększania jego samodzielności życiowej, doradzanie w zakresie planowania i organizacji gospodarstwa domowego,
• kontaktowanie się z różnego rodzaju instytucjami w celu rozwiązywania problemów zdrowotnych, materialnych, mieszkaniowych, rodzinnych i prawnych podopiecznego,
• inicjowanie pozytywnych relacji międzyludzkich w najbliższym otoczeniu podopiecznego, a zwłaszcza z członkami jego rodziny.

Podstawowym celem kształcenia opiekunek środowiskowych jest przygotowanie ich do udzielania pomocy i świadczenia usług opiekuńczych w odniesieniu do osób przewlekle chorych, samotnych i niesamodzielnych, które nie mają dostatecznego wsparcia ze strony rodziny lub innych osób z najbliższego otoczenia.

Odpowiednie przygotowanie opiekunek środowiskowych i świadczone we właściwy sposób usługi opiekuńczej mają bezpośredni wpływ na sprawne działanie systemu pomocy środowiskowej i ograniczenie liczby podejmowanych decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej.