Scenariusze przeznaczone są dla uczniów szkoły podstawowej. Mogą być wykorzystane samodzielnie lub jako elementy apelu z okazji np. Święta Ziemi.
SCENARIUSZ EKOLOGICZNY
Na scenie przyciemnione światło, dekoracja symbolizująca jezioro, las, trochę puszek, papierów. Dwoje uczniów wchodzi rozglądając się niepewnie, po chwili pochylają się nad mapą i zastygają w bezruchu. Ponura , tajemnicza muzyka.
Narrator (wchodzi , staje z przodu sceny ,czytając Mickiewicza)
Jakiż to chłopiec piękny i młody?
Jaka to obok dziewica?
Brzegami sinej Świtezi wody
Idą przy świetle księżyca.
Ona mu z kosza daje maliny,
A on jej kwiatki do wianka...
Stop! Zaraz, zaraz! Jakie kwiatki, jakie maliny?! To chyba nie ta bajka. Wprawdzie jest chłopak i jest dziewczyna (chociaż to trochę dziwne), ale sina toń jeziora? To nad czym błądzi ta para wody raczej nie przypomina. Posłuchajmy o czym rozmawiają te zabłąkane dusze.
Chłopak i dziewczyna ożywają
Dziewczyna: No nareszcie doszliśmy nad....jezioro?
Chłopak: Myślisz? To coś raczej jeziora nie przypomina, sprawdź na mapie, czy to na pewno tu.
Dziewczyna: Tak, to to miejsce nam biolożka wyznaczyła do badań.
Chłopak: No to bierzmy próbkę i chodźmy stąd.
Dziewczyna: A miejsce w pobliżu fabryki?
Chłopak: Nie, chodźmy stąd, bo ten zapach nas zabije!
Dziewczyna: Gdybym nie znała pani od biologii, pomyślałabym, że wysłała nas tu, żeby się nas pozbyć raz na zawsze.
Chłopak: Spójrz, coś się dzieje z jeziorem!
Dziewczyna: Faktycznie, woda się burzy i wzdyma.
Narrator:
Burzy się wzdyma, pękają tonie
O niesłychane zjawiska
Ponad srebrzyste Świtezi tonie
Dziewicza piękność wytryska
Pojawiają się kolejno nimfy
Nimfa I
Chłopcze mój piękny, chłopcze mój młody
(Zanuci czule dziewica)
Po co wokoło Świtezi wody
Błądzisz przy świetle księżyca.
Nimfa II
Daj się namówić czułym wyrazem
Porzuć wzdychania i żale
Do mnie tu, do mnie, tu będziem razem
Po wodnym pląsać krysztale.
Nimfa III
Czy zechcesz niby jaskółka chybka
Oblicze tylko wód muskać?
Czy zdrów jak rybka, wesół jak rybka
Cały dzień ze mną się pluskać.
Chłopak: Co to jest? Czy ty widzisz to samo co ja?
Dziewczyna: No, zaprasza cię do kąpieli.
Chłopak: W tym czymś? Tu od stu lat nie było rybek, a zdrowie to tu można raczej stracić niż zyskać. Spójrz jak one wyglądają, chyba nie wiedzą co to mydło. Lubię dziewczyny żyjące zgodnie z naturą, ale one chyba przesadziły.
Dziewczyna: Daj im spokój, każdy żyje jak chce, jeśli one wybrały taki styl życia, to już nie nasza sprawa. Bierzmy próbki i chodźmy stąd.
Nimfa I
Zaczekajcie. Już tak długo nie udało nam się nikogo zwabić w głębiny jeziora. Kiedyś nad brzegami Świtezi spotykały się zakochane pary, dzieci pluskały się w jeziorze, ale bezmyślni ludzie wpuścili ścieki do wody i dlatego tak wyglądamy.
Dziewczyna: Pomóżmy im.
Chłopak: Dobrze, zawołajmy koleżanki i kolegów z klasy, bo sami nie damy rady, oni mają odlotowe pomysły.
Dziewczyna (do nimf) : Słuchajcie, niedługo wrócimy. Na pewno da się coś z tym waszym jeziorem zrobić.
Nimfa II : Może rzeczywiście coś zrobią?
Nimfa III: Ludzie nam pomóc?
Nimfa II: Dlaczego nie?!
Nimfa III: Przecież to właśnie oni zanieczyścili nasze jezioro. Przez nich przyroda jest zagrożona.
Nimfa I: Przestańcie się kłócić, wierzę w to, że nam pomogą i znowu będą tu przychodzić zakochane pary.
Dziewczyna: Oto ludzie, którzy nam pomogą.
Uczeń I : Uprzątniemy teren wokół Świtezi.
Uczeń II: Próbki wody zaniesiemy do dyrektora fabryki, niech zobaczy co jego zakład robi z jeziorem.
Uczeń III: Ja napiszę artykuł do pisma ekologicznego i lokalnej gazety
Uczeń IV: Namówimy też rodziców, żeby nam pomogli
Uczeń V: Będziemy tak długo uświadamiać ludziom konieczność ochrony środowiska, aż zrozumieją, jak ważny to problem. Zobaczcie, przygotowałem nawet hasła.
Uczeń I :Zorganizujmy więc pikietę.
Uczniowie biorą do rąk hasła, trzymają w rekach kwiaty wykrzykują głośno hasła
np.: Czysta woda zdrowia doda. Dbajmy o jeziora. Woda źródłem życia . Chcemy czystej ziemi. Pomóżmy Świtezi.
Pojawiają się głosy ptaków, jasne światło rozświetla scenę
Nimfa I: Spójrzcie, wyglądamy juz znacznie lepiej.
Nimfa II: Ci uczniowie naprawdę mogą nam pomóc.
Nimfa III: Świteź znowu będzie urocza jak dawniej.
Uczeń dziennikarz ustawia wszystkich do zdjęcia i robi zdjęcie do gazetki.
Narrator (wychodzi na przód sceny)
Ktokolwiek będziesz w Nowogródzkiej stronie
Do Płużyn ciemnego boru
Wjechawszy, pomnij zatrzymać swe konie
Byś się przypatrzył jezioru.
Świteź tam jasne rozprzestrzenia łona,
W wielkiego kształcie obwodu,
Gęstą po bokach puszczą oczerniona,
A gładka jak szyba lodu.
Ale to już inna bajka.
W scenariuszu wykorzystano fragmenty ballad Adama Mickiewicza „Świtezianka „ i „Świteź”
Nagrania muzyki relaksacyjnej „Kosmos” i głosy ptaków
SCENARIUSZ EKOLOGICZNY
„Krasnoludki tego za ciebie nie zrobią”
I.
Pusta scena, przyciemniona. Na scenie tapczan /krzesła/ za nimi ukryte krasnoludki.
Z taśmy rozmowa matki z synem lub córką.
- Aniu, znowu puszki po coli wrzuciłaś do worka z odpadkami, gazetę też można było odłożyć na makulaturę.
- Mamo, nie nudź!
- Kochanie, jeśli ty nie zadbasz o środowisko, to kto? Przecież krasnoludki tego za ciebie nie zrobią! Aha, gdy będziesz wychodziła z domu, nie zapomnij zgasić światła i podlej kwiaty.
II.
Światła punktowe. Krasnoludki wystawiają głowy, ziewając, przeciągając się. Pojawia się pierwszy krasnal, następnie kolejne /każdy inaczej, inaczej innym tempie/.Wychodzą zza mebli i ustawiają się z przodu sceny
-
Krasnoludki? Czy ktoś powiedział krasnoludki?
-
No tak, znowu zostawiają wszystko na naszej głowie.
-
Dokręć wodę.
-
Posegreguj śmieci.
-
Wyłącz zbędne światło
-
Zadbaj o kwiaty.
4. Jakbyśmy nie mieli wystarczająco dużo pracy w lesie i na łące.
Scena rozjaśnia się.
5. No bo kto przekona drzewa, aby nie obrażały się i filtrowały powietrze?
3. Kto przekona ptaki, żeby jednak wracały do Polski z ciepłych krajów?
1. Kto doradzi rybom, jak przetrwać w zanieczyszczonej wodzie?
2. Słyszycie jak cicho w domu?
3. Ania i jej mama wyszły z domu, a tu woda kapie z kranu, światło w przedpokoju się świeci, no i jeszcze te śmieci.
4. No pracusie, do roboty!
III.
Krasnoludki wykonują ruchy odpowiadające wykonywanym czynnościom. Kolejno włączają się pozostałe krasnale. Ruch zespołowy dostosowany do tempa skandowanych wyrazów wykonywany przez czterech krasnali. Piąty robi coś na uboczu.
-
Dokręć wodę.
-
Wyłącz światło.
-
Sprzątnij śmieci.
-
Wyrzuć puszki do odpowiedniego pojemnika.
Dokręć, wyłącz, sprzątnij, wyrzuć /3x/
IV.
Piąty krasnal wchodzi energicznie, wymachuje gazetami, pozostałe otaczają go, każdy dostaje gazetę, chwilę czyta cicho, potem wykrzykują tytuły artykułów lub odczytują fragmenty:
- W Niemczech oczyszczono rzekę Ren, znowu wróciły do niej ryby.
- W Szwecji już wszyscy segregują odpady.
- Australia. Kilka milionów ludzi wzięło udział w sprzątaniu świata.
- Holendrzy, by ratować środowisko trzy razy w miesiącu jeżdżą do pracy na rowerach.
5. Cały świat dba o Ziemię!
1. No tak, na całym świecie ludzie zaangażowali się w ochronę środowiska, a tu co, wszystko na naszej głowie.
Odkładają gazety, wyciągają odpowiednio oznaczone kolorami lub symbolami kubły / worki/
-
Kto posprząta te butelki
-
Plastik
-
Szkło
-
Makulaturę
-
Puszki
Wszyscy: Krasnoludki.
-
Tak dłużej być nie może.
-
Ogłośmy strajk
-
Zbuntujmy się
-
Zorganizujmy pikietę.
-
Koniec z wyzyskiem krasnoludków
Odkładają w widocznym miejscu kubły, wyjmują zza tapczanu pikiety, ustawiają się i chodzą w kółko wykrzykując swoje hasła
- Tylko ty możesz pomóc Ziemi
Wszyscy: Tylko ty możesz pomóc ziemi.
- Czyste wody warunkiem życia.
Wszyscy:…
- Śmieci mniej, Ziemi lżej.
Wszyscy:…
- Żądasz czystości zachowaj ją sam
1. Dlaczego?
Skończywszy wygłaszać hasła, krasnoludki odwracają pikiety tworząc napis i odczytując go : bo
KRASNOLUDKI TEGO ZA CIEBIE NIE ZROBIĄ
Krasnale rozchodzą się na dwie strony, między nimi pojawia się Ziemia jest szara, smutna zaśmiecona
-
O spójrzcie
-
Kto to?
-
To Ziemia
-
Ale jaka zmęczona i smutna
-
Nie możemy jej tak zostawić
-
Pokażmy wszystkim jak jej pomóc
Biorą kubły zabierają z Ziemi i segregują: szkło, makulaturę, plastik
W tym czasie jeden z krasnali recytuje
Do całej Ziemi szczęśliwej,
Jak wielka i bogata
Do wszystkiego, co wolne i żywe
Na wszystkich krańcach świata
Do drzew w lesie
Do ptaków nad polem
Do ludzi i zwierząt
I skał
I do słońca
Które z nieba niesie
Jak snopy żyta
Pęki życiodajnych strzał
Do wszystkich wołam:
Ziemię macie tylko jedną
Ziemię piękną
Ziemię cierpliwą
Ziemię jedyną
Nikt jej nie powtórzy
Ziemia wychodzi do przodu, powtarza ostatnią zwrotkę. Krasnoludki zdejmują z niej szary płaszcz. Stoi piękna, promienna.
W scenariuszu wykorzystałam wiersz , którego autora nie znam.
Autor: Joanna Janas SP8 Ruda Śląska