Święta Bożego Narodzenia to nie tylko dom. Atmosferę tych świąt stworzyliśmy już w ostatnim dniu nauki szkolnej przed Wigilią. Był to radosny czas dla wszystkich. Przedstawiam scenariusz spotkania dzieci z księdzem i nauczycielami.
Wieczór przy zapalonych świecach, pięknie udekorowanej choince.
Uczeń: Święta Bożego Narodzenia to najpiękniejsze święta w roku: rodzinne, pełne ciepła i miłości. Obchodzimy je na pamiątkę narodzin Jezusa, który przyszedł na świat w małej stajence w Betlejem. Święta
Rozpoczynają się uroczystą wigilijną kolacją w gronie najbliższych
Na stole ustawiamy dodatkowe nakrycie dla tych, którzy w ten wieczór nie mogą być z nami lub odeszli na zawsze. Na niebie pojawia się pierwsza gwiazda. Czas podzielić się opłatkiem, złożyć sobie życzenia . Po kolacji czas na pasterkę. W kościele jest szopka ze żłóbkiem, siankiem i figurka narodzonego Jezusa. Mamy święta, śpiewamy kolędy i weselimy się.
Uczeń: Są święta w naszym kalendarzu
najdroższe i najbliższe,
bo wywołują falę marzeń
najczulszych i najmilszych.
Ten nastrój wszystkim się udziela,
ogarnia serca , dusze
radością szczęścia i wesela
i czystych , wielkich wzruszeń.
Narrator: Zbliżają się tak ulubione przez wszystkich Święta Bożego Narodzenia. Posłuchajmy kolęd, przypomnijmy niektóre zwyczaje polskiego Bożego Narodzenia.
Uczeń: Grudniowa piękna noc
z kolędą przyszła do nas,
grudniowa piękna noc
przez ludzi wymarzona
i wokół cały świat
pierzynka otuliła,
zmieniła w bajkę świat i gwiazdy zapaliła.
Wszystkie dzieci śpiewają kolędę „ Cicha noc”
Cicha noc, święta noc,
pokój niesie ludziom wszem,
a u żłóbka Matka Święta,
czuwa sama uśmiechnięta.
nad Dzieciątka snem
nad Dzieciątka snem.
Uczeń: Kiedy wieczór jest zimowy,
Chaty w śniegu drzemią,
Nastrój dziwny, wyjątkowy
Snuje się nad ziemią.
Lecz najmilszy, wigilijny
Wieczór przed świętami
Jest tak piękny, taki inny,
Tak oczekiwany.
Narrator: Dla dzieci jest to chyba najpiękniejszy wieczór w roku. Baśń urzeczywistnia się na parę godzin, w blasku kolorowych światełek choinki, pod którą kochające ręce położyły dla wszystkich obecnych dary…
Uczeń: Choineczka przyszła do nas
z zielonego lasu,
teraz pięknie ustrojona
stoi w tęczy blasków.
(…)
Choineczka przypomina
wieczór przy kolędzie,
gdy na świecie była zima
królowała wszędzie.
Żeby miłość dojrzewała,
ludzi pogodziła,
żeby radość pozostała,
zgoda zagościła.
.
Narrator: W ten uroczysty wieczór wybaczamy sobie wzajemnie wszelkie urazy i przewinienia. Jest to chwila wzruszająca, jak żadna inna w roku, wywołująca wiele wspomnień.
Uczeń: Podzielimy się Opłatkiem,
jak przodkowie nasi,
bo dziś pokój idzie światem,
żale, spory gasi.
Podzielimy się radością
i uśmiechem czystym,
i dobrocią, życzliwością
z każdym sercu bliskim.
Gdy Opłatkiem się łamiemy,
to życzymy bliskim,
żeby pokój był na ziemi
i niósł radość wszystkim.
Żeby słońce nam świeciło.
raj był naokoło,
żeby ludziom tutaj było
dobrze i wesoło.
Uczeń: Ci, którzy lubią coś wspólnie tworzyć,
by coraz pełniej być sobą,
pragną dziś szczerze życzenia złożyć
wielu im bliskim osobom.
Uczeń: Ojcom spełnienia planów i marzeń,
sukcesów w różnych zawodach,
osiągnięć w sporcie i miłych wrażeń,
i niech im sprzyja pogoda.
Uczeń: Matkom, by miały trochę wytchnienia
i mnie kłopotów codziennych,
by też spełniły się ich marzenia
w dzieciach rozsądnych i dzielnych.
Uczeń: Rodakom w Polsce i w innych krajach,
ziemi spokojnej i żyznej,
szczęśliwych lotów tym, co latają
i pomyślności Ojczyźnie.
Narrator: Starodawna Wigilia zaczynała się o świcie. Wierzono, że..
· Kto w wigilijny ranek zerwie się dziarsko z łóżka, ten potem nie będzie miał kłopotów z wstawaniem.
· Dobrze było ochlapać nogi wodą ze strumyka, żeby później chodziło się zdrowo.
· Obserwowano też niebo. Jeśli były na nim gwiazdy, zwiastowało to, że kury dobrze się będą niosły. Jeżeli chmury- krowy miały dużo mleka w roku dawać.
· Panny chyłkiem psa z zagrody wyciągały i na górkę biegły. Patrzyły przy tym, w którą stronę zaszczeka, bo z tej kawaler miał nadejść.
· Liczba zasiadających przy stole musiała być parzysta.
· Przy stole jedno miejsce pozostawało wolne dla strudzonego wędrowca.
· Powszechnym zwyczajem było kładzenie siana pod obrus, którym nakrywano stół wigilijny.
· W nocy nie zapominano o zwierzętach. Zwyczaj nakazywał zanieść im opłatek.
· Panowało powszechne przekonanie, że tej nocy zwierzęta przemawiają ludzkim głosem.
Do dziś przetrwał polski zwyczaj śpiewania kolęd. Jedną z najbardziej popularnych, wszystkim znaną jest kolęda „Wśród nocnej ciszy”. Spróbujmy ją wspólnie zaśpiewać.
Wśród nocnej ciszy, głos się rozchodzi:-
Wstańcie, pasterze! Bóg się wam rodzi!-
Czym prędzej się wybierajcie,-
Do Betlejem pośpieszajcie-
Przywitać Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie-
Z wszystkimi znaki, danymi sobie.- Jako Bogu cześć mu dali-
A witając zawołali-
Z wielkiej radości:
„Ach witaj Zbawco, z dawna żądany,-
tyle tysięcy lat wyglądany!-
na Ciebie króla, prorocy-
czekali, a Tyś tej nocy-
nam się objawił”
Uczeń: Kolędo polska, zamkniętaw najprostszych nutach i słowach,
królujesz w domach we święta,
by ludzi wzruszać od nowa.
Tak wiele się teraz dzieje
i wokół tyle jest złego.
Kolędo, daj nam nadzieję
doczekać jutra lepszego.
Narrator: Ten piękny, pełen dziwów i czarów dzień i wieczór kończy się do dziś dla wielu pójściem na pasterkę.
Uczeń: Miasta, wioski zaśnieżone,
Wszystko białe dookoła.
Na Pasterkę biją dzwony,
Zapraszają do kościoła.
Uczeń: Nabożeństwo jest radosne
Ii organy długo grają
i kolędy śliczne, proste
ludzie z głębi serc śpiewają.
Rozgrzewają ludzie serca,
rozpalają blaskiem oczy,
a do domów po Pasterce
wrócą dosyć późno w nocy.
Jezus malusieńki* Leży wśród stajenki*
Płacze z zimna, wzdycha nad Nim to serce Mateńki.
A ubogą była, rąbek z głowy zdjęła*
W którym dziecię owinąwszy, siankiem Je okryła.
Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki*
We żłobie Mu położyła siana pod główeczkę.
Uczeń: Zawsze święta te prześliczne
dusze odradzają,
struny czułe, romantyczne
w sercach poruszają.
I wzruszają, godzą, łączą
szopką, kolędami.
Pozostaną, gdy się skończą,
cudownymi snami.
Uczeń: Jak to dobrze, że są święta,
które godzą wszystkich,
kiedy ludzie i zwierzęta
są nam drodzy, bliscy,
winy sobie przebaczają.
Miłość ludzi łączy
i łzy szczęścia napływają,
wilgotnieją oczy.
Uczeń: (wychodzi przed grupę wszystkich występujących uczniów, którzy podczas recytacji podają sobie ręce. Ostatnie dwa wersy mówią wszyscy)
W grudniową cudną noc
staniemy przy stajence.
W grudniową cudną noc
złączymy nasze ręce.
W grudniową cudną noc
gwiazdami niebo świeci.
w grudniową dziwną noc
przybyło Boże Dziecię.
Graj duszo Panu, graj,
głoś szczęście i pogodę.
Daj świecie ludziom, daj
prawdziwą Miłość, Zgodę.
Na zakończenie wszyscy śpiewają kolędę „ Bóg się rodzi”
Bóg się rodzi, moc truchleje:
Pan niebiosów obnażony!
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony!
Wzgardzony, okryty chwałą
Śmiertelny Król nad wiekami
A słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.
Wszystkie dzieci wspólnie z księdzem i nauczycielkami dzielą się opłatkiem, składają sobie życzenia i śpiewają kolędy.
PRZYGOTOWAŁA: ELŻBIETA GĘBORYS