Apel przygotowany przez uczniów kl. V ze Szkoły Podstawowej im. Bolesława Chrobrego w Nowogrodźcu
Opracowanie: mgr Beata Maria Kosyk, mgr Monika Rutyna
CELE:
· uczeń właściwie zachowuje się w trakcie uroczystości; · podejmuje decyzję o wzięciu udziału w montażu; · rozumie tragedię września 39 roku; · potrafi z honorem oddać cześć poległym.
STRUKTURA APELU
I Część organizacyjno-oficjalna. II Część artystyczna: -wakacyjne wspomnienia, -powitanie szkoły, -retrospekcja (osobiste przeżycia z czasów II wojny światowej).
ŚRODKI:
· scenariusz uroczystości, · oprawa muzyczna w wykonaniu chóru szkolnego, · nagranie dźwięku syren ,bomb i strzał karabinów, · oryginalne przemówienie z Polskiego Radia ogłoszenia stanu II wojny światowej, · podkłady muzyczne, · pieśni patriotyczne, · sprzęt nagłaśniający.
BIBLIOGRAFIA
Ewa Łepowska, Wakacje Czesław Janczarski, Pamiątka z wakacji Tadeusz Kubiak, Wracamy Zygmunt Dziak, Wspomnienie o roku 1939, „Niedziela” 2005, nr 35
PRZEBIEG
(Uczniowie z wakacyjnymi plecakami, ubrani na sportowo)
UCZEŃ I
-Do widzenia, lesie zielony, -do widzenia, rzeko pluszcząca, -do widzenia, szpaki i wrony żeglujące wysoko do słońca.
UCZEŃ II
Spakowany plecak, walizka, Odjeżdżamy już jutro rano. Mrok zapada. Brzozo srebrzysta i dąbrowo złota- dobranoc!
UCZEŃ III
Powitają nas srebrne dzwonki, uśmiechnięte, lśniące tablice. -Do widzenia, rzeki i łąki pod okrągłym jak grosz księżycem.
(Piosenka w wykonaniu chóru szkolnego. Słychać dźwięk dzwonka szkolnego.)
UCZEŃ IV
-Witaj, szkoło, oto wracamy. -Żegnaj, piasku nad sinym morzem. Już ze ścian białymi skrzydłami sfruwa do nas nasz szkolny orzeł.
(Uczniowie siadają w ławkach i rozmawiają o pamiątkach z wkacji)
NAUCZYCIEL:
Choć wczoraj było tu cicho, dziś miły gwar jest przed szkołą. Wróciły dzieci z wakacji i rozprawiają wesoło.
Opowiadają przygody. O, nie brak było ich latem! I pokazują pamiątki, zbiory naprawdę bogate.
UCZEŃ V
Jaś ma góralską ciupagę, Staś- portret z kudłatym misiem. -A co ty, Krysiu, przywiozłaś?- pytają dzieci Krysię.
UCZEŃ VI
Zarumieniła się Krysia. -Nie mam muszelki, bursztynu. Mam za to adres Grażynki i przyjaźń wielką, jedyną.
UCZEŃ VII
I nagle jakaś zmiana. Kończy się lato, już jesień purpurą, złotem malowana. Znów pracowity wrzesień.
NAUCZYCIEL:
Znowu w szkole ruch panuje i życie tak jak przedtem w polu i lesie. Tylko w szkole –czy słyszycie? Huczy szumny, gwarny wrzesień.
(Nagle rozlega się głos syren, oznajmiających wybuch wojny.Uczniowie kucają, chowając głowy. Następnie słychać odgłosy bomb i strzał. Uczniowie kryją się, uciekają w różne strony klasy. Słysząc oryginalne nagranie przemówienia, w którym zostaje ogłoszony stan wojny, prostują się i ustawiają do dalszej recytacji)
UCZEŃ I
Miałem wtedy 15 lat i głowę pełną marzeń. Byliśmy szęśliwą rodziną, pełni radości, życzliwości, łączyło nas szczere umiłowanie ukochanej ojczyzny. Przyszedł jednak tragiczny czas, rok 1939. Wszystko runęło w gruzy: umiłowanie wolności, radość, plany i perspektywy na przyszłość. Okrutny najeźdźca podeptał naszą godność narodową, zburzył wszelkie ustalone porządki, zniewolił. Mimo represji i uciążliwości dnia codziennego nie zdołał jednak odebrać nadziei, nie był też w stanie zniszczyć naszego patriotyzmu i naszego honoru. Wierzyliśmy, że zły los się odwróci, że nastaną lepsze dni. Byliśmy święcie przekonani, że JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA!
(Chór śpiewa pieśń pt. „Rota” )
UCZEŃ II
W modlitwach wieczornych modliłem się o cierpliwość i wytrwałość, prosiłem Boga: Daj mi, o Boże, siłę przetrwania, Daj mi sen mocny i zdrowy, Daj mi cierpliwość wyczekiwania, Kiedy nadejdzie czas nowy.
UCZEŃ III
Pamiętny rok 1939. Ogólny niepokój, zdenerwowanie, ciągłe wsłuchiwania się w komunikaty radiowe. Ufaliśmy oświadczeniom o sile i gotowości bojowej naszej armii. „Silni, zwarci i gotowi”, „Nie damy ani piędzi ziemi”- te i podobne hasła stale krążyły wśród społeczeństwa, z radością je powtarzano.
UCZEŃ IV
Gazety codziennie były rozchwytywane przynosiły bowiem coraz nowsze, coraz bardziej niepokojace wiadomości. Wszystko to stwarzało nastrój niepokoju, wyczekiwania i strachu. Hitler grzmiał, krzyczał w histerycznej nienawisci do Polski, do naszego narodu, pienił się ze złości, wygrażał, nie przebierając w słowach. Powiało grozą. Wojna z dnia na dzień stawała się coraz bliższa, nieunikniona.
( Chór śpiewa pieśń pt. „Wojenko, wojenko” )
UCZEŃ V
Po wkroczeniu wojsk niemieckich nie mogłem się uspokoić, płakałem całą noc z rozpaczy i ze złości, że nie ma już Polski, że wróg panoszy się na naszej ziemi, niszczy, co polskie, co nasze. Nastały bardzo złe czasy. Od pierwszych dni okupacji wróg rozpoczął bestialskie rządy. Nocami zabierano wielu mężczyzn pod byle jakim pretekstem. Nigdy już nie wrócili do domów, do swych rodzin. Zostali zamordowani- jak się później okazało- bez sądu, bez możliwosci obrony i tylko dlatego, że byli Polakami, że głośno okazywali swój patriotyzm.
UCZEŃ VI
Tak został zamordowany- uprowadzony nocą- proboszcz naszej parafii, wspaniały ksiądz Ziemiecki, tak została zamordowana nauczycielka z naszej Szkoły Podstawowej p. Strzelecka, człowiek o znanych patriotycznych poglądach, wpajająca na lekcjach historii miłość do Ojczyzny, narodu, do Polski. Zginęło tak wielu spośród naszych znajomych. Nikt i nigdy nie odnalazł ich mogił, zgineli nocą, potajemnie, bez należnego szacunku dla człowieczeństwa.
UCZEŃ VII
Hitlerowskie oddziały specjalne pod osłoną nocy dokonywały dzieła zagłady, mordowały polską ludność, burzyły symbole kultu religijnego: krzyże i figury. Zamknięto kościoły i szkoły. Terror i strach paraliżowaóy nasze umysły, nasze codzienne czynności życiowe. Były to koszmarne dni.
UCZEŃ I
Opętane obłędną doktryną Hitlera zastępy jego zagorzałych bojowników deptały wszystko, co nasze, co polskie. Niepohamowani żadnym ludzkim odruchem, okrutni i bezlitosni, wyżywali się w swych sadystycznych zapędach.
UCZEŃ II
Wrzesień 1939 został na stałe wpisany do kalendarza jako data kolejnej, męczeńskiej śmierci Polski. W dzisiejszym dniu, w 66 rocznicę wybuchu II wojny światowej składamy hołd wszystkim walczącym i poległym. Pamiętajmy, że to dzięki im żyjemy dziś w wolnej Polsce. Za to im cześć i chwała. |