Lekcja: "Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera"
„Cisza wielkich skał” tworzy „niezmierną martwą głuszę”, która „zalega w katach” wielkich granitów. Nigdy nie usłyszy się stąd tęsknych pieśni pastuszka, które potwierdzają jego miłość i przywiązanie do gór. Tu jest na to za wysoko. „Martwa, śródskalna cisza” stwarza „uroczysko grobowe, senne i milczące”. Wędrowiec pragnie przebywać w górach wysokich, ale jednocześnie bardzo go one przerażają:
„A w głębi, ciemno, mroźno -
w zawrotnej skalnej rozpadlinie,
w straszliwej ciszy pustką groźną
szumiący, bystry potok płynie.” [w: Potok symboliczny]
