Lekcja: "Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera"
Przepastne Tatry cd.
Nie dochodzi tam światło dnia. W nocy księżyc oświetla przepaście, lecz jego światło nie
jest w stanie przebić się przez ponurą ciemność tych miejsc, która jeszcze bardziej się
uwydatnia podczas owych księżycowych nocy. Ciemność przepaści zostaje podkreślona
właśnie poprzez zestawienie jej czerni z czystą bielą łagodnego światła księżyca:
„U stóp mych dzika przepaść. W ciemnym niebie blady
świeci księżyc, podobny wodnej bialej lilii,
co kielich swój nad ciemne głębiny wychyli.
(...).” [w: Schnąca limba]
