W karbonie, prymitywne owodniowce podzieliły się na dwie linie rozwojowe: synapsydy (grupa obejmująca gady ssakokształtne i ssaki) oraz zauropsydy (grupa obejmująca większość kopalnych owodniowców oraz ptaki i gady współczesne). Przedstawiciele tych grup różnili się między innymi budową czaszki. Pierwotnie czaszka czworonogów miała jedynie parzyste otwory nosowe, parzyste oczodoły i otwór oka ciemieniowego (a także otwór potyliczny, którym przechodzi rdzeń kręgowy). Taką czaszkę, określano jako anapsydową, miały też najstarsze synapsydy oraz żółwie. W toku dalszej ewolucji pojawiły się w niej dodatkowe otwory, przede wszystkim tak zwane okna (doły) skroniowe, w których mieszczą się mięśnie szczęk. U nieco późniejszych synapsydów pojwiła się jedna para okien skroniowych, a u części zauropsydów – dwie (czaszka diapsydowa).
