Larwy glisty połknięte przez człowieka trafiają do
jelita, gdzie wydostają się z osłon jajowych. Uwolnione larwy wgryzają się w ścianki jelita i przedostają do naczyń krwionośnych. Ponieważ do dalszego rozwoju potrzebują
tlenu, z prądem krwi wędrują do
płuc, gdzie przechodzą do wnętrza pęcherzyków płucnych. Ten etap zakażenia glistami najczęściej objawia się wysoką temperaturą, kaszlem, przy masowych zakażeniach może też rozwinąć się
zapalenie płuc. Larwy w płucach dwukrotnie linieją, a kiedy osiągną 2 mm długości, zaczynają wędrówkę w górę przez
oskrzeliki,
oskrzela,
krtań do
tchawicy, skąd odruchowo przełknięte razem ze
śluzem ponownie trafiają do
żołądka. W żołądku dorastają i po mniej więcej dwóch miesiącach od zakażenia zaczynają w jelicie rozmnażać się płciowo.
