Elektrolity - substancje, które rozpuszczając się w wodzie lub innym rozpuszczalniku polarnym
ulegają dysocjacji elektrolitycznej,
czyli rozpadają się na jony dodatnie i ujemne.
W praktyce
elektrolitami są kwasy tlenowe, wodorki kwasowe (wodorki fluorowców i tlenowców) wodorotlenki i sole.
Nieelektrolity – substancje nie ulegające dysocjacji elektrolitycznej.
Nieelektrolitami są przede wszystkim związki organiczne (z wyjątkiem kwasów karboksylowych i ich soli) obojętne tlenki i obojętne wodorki.
Łatwość dysocjacji zależy od struktury dysocjującej cząsteczki oraz od zdolności cząsteczek i jonów do ulegania hydratacji.
Elektrolity dzielimy na mocne, średniej mocy i słabe.
Elektrolity mocne są silnie zdysocjowane na jony i zawierają niewiele cząsteczek niezdysocjowanych.
Elektrolity słabe są zdysocjowane na jony tylko częściowo.
|
Jeżeli substancja reaguje chemicznie z wodą, np.: Na2O czy SO2, nie ma sensu zaliczać jej do którejkolwiek grupy. Produkt reakcji z wodą może być i z reguły jest elektrolitem, np.: NaOH w przypadku rozpuszczania Na2O lub H2SO3 po rozpuszczeniu SO2.
|
