C - jest to proceduralny język programowania wysokiego poziomu, zaprojektowany w 1972 roku przez D. M. Ritchiego i zrealizowany pod systemem operacyjnym UNIX dla komputera PDP-11. Początkowo C był językiem oprogramowania systemowego (powstał jako język do przeprogramowania systemu UNIX). Szybko zyskał popularność jako uniwersalny język programowania.
Cechami języka C są zwięzłość i elastyczność, przy jednoczesnym przerzucaniu dużej odpowiedzialności na programistę (nie ma np. wbudowanej kontroli indeksowania tablic). “Język C jest jak ostry nóż: w sprawnych rękach narzędzie proste i użyteczne, które jednak może skaleczyć nowicjusza” (Koenig). W latach 1983-1988 język C uległ standaryzacji. Znormalizowany język C nosi nazwę ANSI C.
C++ - obiektowy język programowania zaprojektowany przez B. Stroustrupa i in., w warstwie proceduralnej osadzony w notacji języka C, wpływ języków Algol 68 i Simula 67 oraz Ada, ML i Clu. Charakterystyczne cechy to dociążanie funkcji i operatorów, dziedziczenie z wielu klas, obsługa wyjątków, klasy parametryczne.
Wersja pierwotna (1979) nosiła nazwę C z klasami (C with classes), a jej kompilatory generowały kod w języku C. Standaryzowany od 1994, standard ostateczny ISO/ANSI C++ (ANSI 14882) z 1 września 1998. Liczne kompilatory, m. in. Borland C++, Microsoft C++, Watcom C++, implementacje systemów operacyjnych, baz danych. Java, Smalltalk.
