Asemblerowy język wysokiego poziomu jest to język posiadający cechy i elementy umożliwiające programowanie bliskie sprzętowi oraz jest tak implementowany, iż istnieje bezpośrednie odwzorowanie instrukcji wysokiego poziomu danego języka na język asemblera (i tym samym język maszynowy).
Języki należące do tej grupy posiadają następujące, podstawowe cechy:
są to języki wysokiego poziomu, stąd ich składnia i implementacja pozwala na programowanie kodu za pomocą odpowiednich instrukcji wysokiego poziomu, na ogół bez konieczności stosowania asemblera
posiadają mechanizmy i cechy umożliwiające odwołania do fizycznych (sprzętowych) elementów systemu komputerowego (rejestrów, konkretnych adresów itp.)
istnieje łatwe i jednoznaczne odwzorowanie instrukcji wysokiego poziomu na instrukcje asemblera i języka maszynowego (oraz odwzorowanie w kierunku odwrotnym)
posiadają zaimplementowane mechanizmy programowania hybrydowego
