Era paleozoiczna

Karbon (z łac. - węgiel; piąty okres ery paleozoicznej, trwał ok. 70 mln lat) stanowi jeden z najważniejszych okresów w dziejach Ziemi, ponieważ przede wszystkim powstały warunki, dzięki którym zaczął się gromadzić jeden z niezwykle podstawowych surowców mineralnych – węgiel. Klimat, podobnie jak w ordowiku, stał się ciepły i wilgotny, co sprzyjało wegetacji, która przyczyniła się do obfitości roślin, z których dominowały drzewiaste skrzypy, widłaki i paprocie, a ruchy skorupy ziemskiej, w wyniku orogenezy hercyńskiej, powodowały gromadzenie się roślinnych szczątków w postaci drogocennych obecnie złóż. Podczas tej orogenezy jedne obszary ulegały obniżaniu,a inne – wypiętrzaniu, w wyniku czego powstały m.in. góry Harz w Niemczech. Lasy rosnące na nadmorskich, przyjeziornych i przy bagiennych terenach charakteryzujących się stałym obniżaniem, były zasypywane przez znoszone z lądu osady. W wyniku tego procesu, poddane wysokiej temperaturze i ciśnieniu, szczątki roślin ulegały długotrwałemu przekształcaniu się w węgiel. Prócz bogatej roślinności, w karbonie pojawiły się pierwsze gady.