Lekcja: "006. Orientacja na niebie i Ziemi oraz ruch obrotowy i obiegowy Ziemi"
Zjawisko paralaksy na przykładzie KsiężycaAutor: Richard Bartz
Orientacja na niebie i Ziemi oraz ruch obrotowy i obiegowy Ziemi
Ruch obiegowy Ziemi
Wczesny heliocentryzm budowy Układu Słonecznego był jedynie teorią, która potrzebowała dowodów na swoją prawdziwość, lecz w XVIII w. rozwój nauki spowodował powstawanie wielu obserwatoriów astronomicznych, w których prowadzono coraz to dokładniejsze badania. Budynki, prócz szukania dowodów potwierdzających heliocentryczną teorię, miały także praktyczne zastosowanie w postaci nawigacji w żegludze, dzięki położeniom gwiazd. Odkryto zjawisko rocznej paralaksy gwiazd (zmiana położenia gwiazd na sferze niebieskiej, która wiązała się ze zmianą położenia obserwatora). Paralaksa ta jest kątem stanowiącym różnicę między kierunkami do określonej gwiazdy z dwóch różnych punktów położenia Ziemi.
Zjawisko paralaksy
