Postać kawiarki z Księgi II, to nie kto inny, tylko wdowa Ciastkowska, mieszkanka Śmiełowa, nazywana pieszczotliwie Ciastusią, która przyrządzała najlepszą kawę. W czasie polowań Mickiewicz także czerpał natchnienie. W czasie jednego z nich usłyszał o sporze dwóch braci Bojanowskich: Kaliksta z Bielewai Ksawerego, właściciela Konarzewa k. Rawicza, o charty.
Potem stworzył z nich swoim sarkastycznym dowcipem Asesora i Rejenta.
W końcu poematu pokazał poeta scenę uwłaszczenia chłopów na mocy dobrowolnie przyjętej decyzji, a przecież uwłaszczenie chłopów na modę niemiecką nastąpiło na ziemiach polskich po raz pierwszy właśnie w Wielkopolsce.
