Z prawa Coulomba wynikałoby, że cząstki (protony, neutrony) nigdy nie powinny tworzyć układów trwałych, lecz samorzutnie oddalać się od siebie.
Z tego wynika wniosek, że w jądrach atomowych muszą działać siły przyciągania się cząstek składowych, które przeciwdziałają odpychaniu się protonów.
Ten rodzaj sił określa się jako siły jądrowe.
Są one znacznie potężniejsze od sił elektrycznych, magnetycznych czy grawitacyjnych, mają zasięg działania rzędu promienia jądra i nie są zależne od ładunku.
Defekt masy
Masa jądra jest nieco mniejsza od sumy mas tworzących go nukleonów, ponieważ w trakcie tworzenia jądra z pojedynczych nukleonów wydziela się znaczna ilość energii powodując równoważny ubytek masy (E = mc2).
Różnica między obliczoną poprzez sumowanie mas cząstek Σm, a masą atomową nuklidu wyznaczoną doświadczalnie nosi nazwę defektu masy.
Δm =Σ m ─ A
Iloczyn niedoboru masy i kwadratu prędkości światła w próżni jest równy energii wiązania jądra ΔE = Δm * c2.
