Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Żeby człowiek
W życiu onym
Sprawiedliwym
Był i godnym
Ta część wiersza jest nieprzypadkowo wyróżniona pod względem budowy. Zawiera ona sześć a nie siedem, jak wszystkie pozostałe, wersów. Najważniejszym bowiem by pozostać sprawiedliwym i godnym. Tego nie trzeba się trzymać, to należy wcielać w życie. Wśród cech osobowości człowieka powinna pojawić się również umiejętność dostrzegania piękna świata stworzonego dla człowieka, co podkreślone jest w ostatniej strofie:
Żeby człowiek
Był człowiekiem
Lecą liście
Szumi w lesie
Wiatr z obłoków
Warkocz plecie
I tego trzymać się trzeba
