Stan duchowny stanowił grupę, której najczęściej nadawano przywileje, a dodatkowo władca utracił prawo do mianowania dostojników. W drugiej połowie XII w. w życie wszedł zwyczaj pobierania przez Kościół bezpośrednio od chłopów dziesięciny (dziesiąta część plonów), a w XII i XIII w. powstała się sieć parafii, w których społeczność świecka budowała kościoły, do których sprowadzała księży. Poza tym od XIII w. dobra kościelne były zwolnione ze świadczeń dla księcia, a duchowieństwo stworzyło własne sądownictwo.