Każdy, kogo językiem ojczystym był niemiecki i na dodatek pochodził z rodu rycerskiego, mógł zostać rycerzem-mnichem. Życie nowicjusza przed przyjęciem do zakonu nie miało znaczenia, bowiem każdy otrzymywał rozgrzeszenie nawet z najcięższych grzechów, a na mocy decyzji papieża, anulowano jego zaciągnięte pożyczki. Chętnych do wstępowania do zakonu nie brakowało, ponieważ chronił on przed sprawiedliwością oraz zapewniał karierę i dogodne warunki życia. Do końca XIII w. rycerze zakonu, wraz z książętamipolskimi, atakowali Prusy, dając Polsce bezpieczeństwo z tej strony granicy. Jednocześnie Krzyżacy starali się zapewnić sobie niezależność względem Konrada Mazowieckiego, a cesarz i papież nadali im podbite ziemie pruskie i ziemię chełmińską.