Na ziemiach polskich komunizm w wersji marksistowskiej pojawił się później niż w innych krajach Europy. Pierwszą partią, która odwoływała się do tej ideologii, była Międzynarodowa Socjalno – Rewolucyjna Partia Proletariat, założona w 1882 roku przez Ludwika Waryńskiego.
Przed pierwszą wojną światową partią o charakterze komunistycznym była Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL), w której działali m.in. Róża Luksemburg i Feliks Dzierżyński.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości SDKPiL połączyła się z Polską Partią Socjalistyczną – Lewica, tworząc Komunistyczną Partię Polski. Ugrupowanie to nie cieszyło się dużym poparciem społecznym i było postrzegane jako agentura radziecka. W 1937 roku Stalin podjął decyzję o jej likwidacji, co ostatecznie dokonano w 1939 roku.
W czasie II wojny światowej z inicjatywy Stalina powstała Polska Partia Robotnicza, która po wojnie przejęła władzę w Polsce. W 1948 roku połączyła się z Polską Partią Socjalistyczną i przekształciła się w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, która sprawowała władzę aż do 1989 roku.