Lekcja: "48. Główne kierunki polskiej polityki zagranicznej"
Polityka zagraniczna III Rzeczypospolitej
Bronisław Geremek Minister spraw zagranicznych 1997 - 2000
Rok 1989 rok (tzw. jesień ludów) oraz rozpad ZSRR przyniosły możliwość przeorientowania polskiej polityki zagranicznej, uniezależnienia się od dotychczasowych sojuszy politycznych i wojskowych, a także ukierunkowania współpracy ekonomicznej i politycznej w suwerenny sposób.
Naturalnym kierunkiem obronnym przez Polskę było nawiązanie współpracy z państwami integrującej się Europy (UE) oraz zacieśnianie współpracy z USA.
Od 11 września 2001 nastąpiło znaczne zbliżenie Polski i Stanów Zjednoczonych, którego wyrazem był udział Polski w wojnie z terroryzmem w Afganistanie (2002) oraz w wojnie w Iraku (2003). Nastąpiło doprecyzowanie polskiej racji stanu w kwestii bezpieczeństwa europejskiego i ogólnoświatowego, głównym gwarantem pokoju i bezpieczeństwa ma być wspólna i przyjazna polityka UE i Stanów Zjednoczonych.
Jedynym amerykańskim politykiem, który podpisał wszystkie cztery dokumenty kluczowe dla USA, czyli Deklarację Niepodległości, traktat pokojowy z Francją, traktat pokojowy z Wielką Brytanią i Konstytucję był Beniamin Franklin.
