Lekcja: ",,Dziś mój zenit, moc moja dzisiaj się przesili? ? przesłanie monologu Konrada"
Poeta – kreator rzeczywistości
Improwizacja Konrada nabiera rozpędu. Bohater czuje siłę rozpierającej go wizji. Nie jest już samotnikiem, niezrozumianym przez otoczenie, ale poetą kreującym swoją własną rzeczywistość. Wizja Konrada nabiera wymiaru kosmicznego a on sam czuje się demiurgiem zdolnym do poruszenia – jedynie siłą swojego ducha – posad świata i zmiany biegu gwiazd:
"Ja mistrz!
Ja mistrz wyciągam dłonie!
Wyciągam aż w niebiosa i kładę me dłonie
Na gwiazdach jak na szklanych harmoniki kręgach (…)
Kręcę gwiazdy moim duchem.
Milijon tonów płynie; w tonów milijonie
Każdy ton ja dobyłem"
* harmonika szklana – to popularny na przełomie XVIII i XIX w. instrument muzyczny, którego głównym elementem były ruchome, szklane talerze różnej wielkości; ruchome klosze pocierane palcem wydawały charakterystyczny, wibrujący dźwięk;
"Ja mistrz!
