Lekcja: "Poetyckie apele przeciw nienawiści - Szymborska, Miłosz, Różewicz"
Po przeczytaniu utworu pojawia się jedno pytanie: gdzie w tym wszystkim jest człowiek? W wizji autorki ludzie spełniają dwojaką rolę. Po pierwsze są ofiarami, stanowiącymi jedynie element wojennego malowidła ("ludzkie dywany" na placach i stadionach). Po drugie, są nośnikami nienawiści, chociaż dużo bardziej trafne byłoby stwierdzenie, że to "nienawiść niesie ludzi".
Podział na nieregularne strofy (9 zwrotek), brak rymów, ciekawa personifikacja tytułowej nienawiści, metafory, powtórzenia (między, ile, nienawiść), pytania retoryczne ("Od kiedy to braterstwo może liczyć na tłumy?"), użycie elementów języka potocznego ("swoje wie") – to najważniejsze elementy budowy utworu. Zwróć też uwagę na ukrycie podmiotu lirycznego za opisywanymi obrazami i zwroty skierowane bezpośrednio do odbiorcy: "spójrzcie", "nie okłamujmy się".
jak długo przetrwa ludzkość
"Nienawiść" to ironiczny portret wartości, która jest w stanie porwać za sobą tłumy. Poetka przewrotnie podkreśla siłę, niezniszczalność i szybkość nienawiści. Tym samym pośrednio ocenia ludzi, którzy bezmyślnie jej się poddają. Uważny czytelnik odbierze tekst jako apel, nawoływanie do rozsądku, pokoju i zapobiegania sytuacjom zaogniającym międzyludzkie konflikty.
