Lekcja: "Od mitów tebańskich do tragedii Sofoklesa"
Po wydaniu tego okrutnego wyroku do wiadomości publicznej, chór śpiewa kolejną pieśń (stasimon III), w której wypowiada się o mocy i potędze uczuć. Słychać w niej gloryfikację miłości jako wszechpotężnej siły, przypominającej szaleństwo.
W epejsodionie IV Antygona żegna się ze światem. Słyszymy, jak bohaterka, powolnie prowadzona na śmierć, śpiewa swój kommos. Uwagę w tej scenie zwraca wyraźnie zaznaczone bohaterstwo skazanej. Słychać także partie Chóru, jednak nie są to oddzielne stasimony.
Stasimon IV to dopiero moment, w którym chór wymienia postaci, których los był podobny do dziejów Antygony. Uwagę zwraca mitologiczna historia o boginii Danae, którą uosabia obecnie bohaterka tragedii Sofoklesa.
