Korzenie feudalizmu w Europie sięgają III w., w którym to cesarstwo rzymskie dotknął kryzys gospodarczy. Model gospodarki jaki panował dotychczas zaczął upadać, powrócono do gospodarki naturalnej. W takiej sytuacji posiadanie ziemi było najpewniejsze pod względem inwestycyjnym, była to także najlepsza forma ulokowania majątku. Większość ziem w tym czasie posiadała elita społeczna, głównie rzymscy senatorowie. Ustanowili oni tak wysoki podatek gruntowy, że drobni rolnicy nie byli w stanie go płacić, opuścili więc swe ziemie, a ich majątki powykupowali senatorowie.