In der Nähe floss ein großer, breiter Bach; aber dicht am Ufer war es sumpfig und morastig. Hier wohnte die Kröte mit ihrem Sohne. Er war eben so hässlich wie
die Mutter. "Koax, Koax" war alles, was er sagen konnte, als er das hübsche, kleine Mädchen sah. "Wir wollen sie" sagte die Kröte "auf eines der breiten Wasserlilienblätter setzen. Da kann sie nicht entlaufen, während wir den Festsaal unten tief unter dem Sumpfe, wo ihr wohnen und leben sollt, in Stand setzen."
Niedaleko płynął duży, szeroki strumyk, ale tuż przy brzegu teren był podmokły i bagnisty. Tu mieszkała ropucha z synem. On był tak samo brzydki jak matka. "Koax, koax" to było wszystko co potrafił powiedzieć kiedy zobaczył śliczną, małą dziewczynkę. "Umieścimy ją" powiedziała ropucha "na jednym z szerokich liści lilii wodnej. Nie będzie mogła uciec, kiedy będziemy urządzać salę balową na dole głęboko w bagnie, w której zamieszkacie."
