Ostre widzenie na bliższą lub dalszą odległość jest normalnie regulowane przez dwuwypukłą soczewkę, odbywa się ono odruchowo, samoczynnie.
Gdy soczewka ulega uwypukleniu (pogrubieniu), wtedy silniejsze jest załamywanie promieni świetlnych i umożliwione widzenie z bliska, natomiast gdy soczewka ulega spłaszczeniu możliwe jest widzenie z daleka. Ta zdolność przystosowania oka do widzenia z bliska i z daleka nazywana jest akomodacją oka (nastawnością).
Jest ona zależna przede wszystkim od soczewki. Dzięki niej człowiek widzi przedmioty położone w różnej odległości od oka.
